In een competitie waarin tarwegrassap tegen tarwegrasspoeder zit, zijn er verschillende denkrichtingen die effectiever zijn. Ann Wigmore, de late oprichter van het Natural Health Institute in Puerto Rico, was een groot voorstander van het eten van tarwegras onmiddellijk na het persen van de jonge messen. Andere artsen in de alternatieve geneeskunde vinden dat de variëteit in poedervorm sterker is omdat deze geconcentreerder is. Uiteindelijk geven veel aanhangers van tarwegras als genezingsmiddel er niet om welke modaliteit wordt geconsumeerd zolang je een bepaalde vorm van tarwegras in je dagelijkse levensstijl opneemt.
Geschiedenis
Dr. Charles Schnabel, een landbouwchemicus, begon in 1925 tarwegras te telen in het noordoosten van Kansas. Hij voerde gedehydrateerd tarwegras aan kippen en runderen met succesvolle resultaten die een verbetering van hun gezondheid en productiviteit suggereerden. Ann Wigmore zette het onderzoek met succes voort en gebruikte zichzelf en uiteindelijk de zieke mensen om haar heen als proefpersonen.
Schnabel begon tarwegras te telen om te gebruiken voor zijn experimenten in Noordoost Kansas, maar tegenwoordig kan tarwegras bijna overal worden geteeld, zolang je maar de juiste procedures volgt. Tijdens de wintermaanden is een temperatuur van 65 tot 75 graden een optimale temperatuur voor een succesvol huis waar uw planten kunnen gedijen.
Wetenschappelijk bewijs
Er zijn kleine onderzoeken uitgevoerd om de werkzaamheid van tarwegras te bepalen. Volgens het Langone Medical Center van NYU omvatte een onderzoek een groep mensen met colitis ulcerosa, een chronische en vaak pijnlijke darmaandoening. Sommigen kregen een placebo terwijl anderen tarwegras kregen. Degenen die tarwegras kregen, meldden verbeteringen in hun symptomen, maar de studie werd nog steeds afgewezen. De reden: de bittere smaak van het tarwegras was gemakkelijk te detecteren, daarom wisten de deelnemers of ze het tarwegras of het placebo hadden. Volgens de website van de American Cancer Society beweerden andere studies - zelfs sommige studies waarin tumorkrimp werd gerapporteerd - om soortgelijke redenen niet betrouwbaar te zijn.
Gemelde voordelen
Tarwegras bevat natrium, ijzer, calcium, magnesium, kalium, selenium en zink evenals chlorofyl en vitamine A, B-complex, C, E en K. Dit zijn alle voedingsstoffen die traditioneel en wetenschappelijk worden gecrediteerd als noodzakelijk voor een optimale gezondheid. Chlorofyl maakt het bloed zuurstofrijker. Wanneer het bloed meer zuurstof heeft, pompt het beter en draagt het meer voedingsstoffen naar alle cellen in uw lichaam. Wanneer de cellen meer voedingsstoffen hebben, presteren ze beter en ervaart u hogere energieniveaus en voordelen zoals verminderde bloedsuiker, verminderde hoge bloeddruk en verbetering van het vermogen van uw lichaam om wonden te genezen.
Sap of poeder?
Uiteindelijk komt het neer op een kwestie van mening, levensstijl en voorkeur. Overweeg de voordelen van elk. Het poeder is gemakkelijk in uw favoriete drankje te scheppen, het gaat langer mee dan het verse sap en als u op reis bent, kunt u het poeder gemakkelijk meenemen om uw regime te behouden. Het bevat ook vezels.
Vers tarwegrassap bevat levende enzymen om microben en virussen af te weren. Als u vers geperst tarwegras gebruikt, weet u precies waar het vandaan komt. Je groeit of maakt dit zelf, of je kijkt hoe iemand de jonge planten met je eigen ogen in sap drukt.
