Verschillende soorten en intensiteiten van oefening kunnen verschillende kortetermijnveranderingen en aanpassingen aan uw spieren veroorzaken - skelet, hart en glad - en het zenuwstelsel. Hoge intensiteit aerobics kunnen de kracht van uw hartspier verbeteren, terwijl intense krachtconditie uw gevoeligheid voor spierpijn vermindert. Deze kortetermijneffecten kunnen u weerbaarder maken tegen letsel en vermoeidheid en uw uithoudingsvermogen en kracht op de lange termijn verbeteren.
Verhoogde hartslag en slagvolume
Uw cardiovasculaire en ademhalingssystemen leveren voedingsstoffen aan en verwijderen afvalstoffen uit uw spieren en werken als een oven om de energievraag van uw lichaam te reguleren. Je spieren snakken naar meer zuurstof en glucose als brandstof naarmate je trainingsintensiteit toeneemt. Daarom stimuleren je hersenen je bijnieren om meer adrenaline en noradrenaline in je bloed af te geven, wat je hartslag en de kracht van de weeën verhoogt, volgens Sports Fitness Advisor. Slagvolume is de hoeveelheid bloed die uit de linker hartkamer wordt gepompt. Naarmate de trainingsintensiteit toeneemt, neemt de wand van de linker hartkamer toe om zich met meer bloed te vullen. De elastische terugslag produceert een krachtigere samentrekking en dwingt meer bloed het lichaam in.
Spierglycogeen en eiwitsynthese
Spierglycogeen is de opslagplaats van koolhydraten, net zoals planten koolhydraten opslaan in de vorm van zetmeel. Terwijl u sport, komt glycogeen vrij in de bloedbaan om uw cellen van energie te voorzien en te helpen bij het vetmetabolisme. In een studie uit 1996 gepubliceerd in "Sports Medicine", ontdekten onderzoekers dat korte intensieve oefeningen met een hoge intensiteit een hogere glycogeenresynthesesnelheid - of de vorming van nieuwe glycogeen - produceren dan langdurige, lagere intensiteitsoefeningen. Na een periode van weerstandstraining of intensieve aerobe oefeningen, heeft uw lichaam meer eiwit nodig om beschadigde spierweefsels opnieuw op te bouwen. Deze vraag kan tussen de 24 en 48 uur duren, wat betekent dat je regelmatig maaltijden moet consumeren om eiwitten aan te vullen. Een in 2001 gepubliceerd rapport in het "International Journal of Sports Medicine and Exercise Metabolism" suggereert dat een combinatie van eiwitten en koolhydraten moet worden geconsumeerd om de eiwitsynthese te bevorderen. Een daaropvolgende studie uit 2006, gepubliceerd in "Metabolism", toonde aan dat het consumeren van een vloeibare maaltijd bestaande uit koolhydraten en eiwitten kan voorkomen dat cortisol vrijkomt in je bloedbaan, waardoor spiereiwit wordt afgebroken.
Spierpijn
Een krachttraining kan ervoor zorgen dat uw spieren pijnlijk en zacht aanvoelen, vooral als u lange tijd niet hebt getraind. Hoewel er geen enkele factor is die door inspanning veroorzaakte spierpijn veroorzaakt, stelt fysiotherapeut Tony Ingram dat de meest waarschijnlijke oorzaak van spierpijn is door excentrische spiercontracties, wat het verlengen van spierweefsels is terwijl ze onder spanning staan. Een voorbeeld hiervan is het verlengen van je quadriceps terwijl je hurkt. Een studie uit 2013 gepubliceerd in het "European Journal of Applied Physiology" toonde aan dat spiergevoeligheid voor pijn afnam bij patiënten een dag nadat ze een excentrieke oefening hadden uitgevoerd. Je zenuwstelsel verhoogt de pijngrens in je spieren om zich aan te passen aan de trainingsstress, waardoor je je de volgende keer dat je traint niet zo pijnlijk voelt.
Spierpijn
Of je nu traint voor een marathon of meedoet aan een bokswedstrijd van twee minuten, spiervermoeidheid beïnvloedt alle atleten. Het primaire symptoom van spiervermoeidheid wordt gedefinieerd als een "afname van de maximale kracht of krachtcapaciteit van spieren", volgens een studie uit 2008 gepubliceerd in "The Journal of Physiology". Wanneer de energievraag de energieproductiesnelheid overschrijdt, verminderen uw spiervezels hun contractiele kracht, wat u uiteindelijk dwingt om te stoppen met sporten. Andere factoren die kunnen bijdragen tot de mate van spiervermoeidheid zijn leeftijd, geslacht, fitnessstatus, aanwezigheid of afwezigheid van ziekte of letsel, lichaamspositie en trainingsintensiteit.
