Zuiver water is smaakloos, maar water is een sterk natuurlijk oplosmiddel en lost mineralen op die het een geur of smaak kunnen geven. Wanneer zwavel in het grondwater terechtkomt, kunnen van nature voorkomende bacteriën de organische sulfietertsen verminderen en waterstofsulfidegas produceren. Zwavel komt vaker voor in bronwater dan in gemeentelijk water.
Zwavel in drinkwater
Sulfaten, die een vorm zijn van het element zwavel, komen meestal in de watervoorziening wanneer sulfietertsen worden geoxideerd. Zwavelhoudende mineralen zijn te vinden in de meeste rotsen en bodems over de hele wereld. Terwijl grondwater door de aarde sijpelt, worden sommige van deze zwavelverbindingen opgelost door het water. Regenwater is ook een bron van zwavel.
Bacteriën gebruiken zwavel in de bodem als voedsel- of energiebron en produceren vervolgens waterstofsulfidegas als bijproduct van hun metabole functies. Water dat waterstofsulfide bevat, is snel te herkennen aan zijn zwavelachtige geur. Inslikken van water dat zwavel bevat, is geen gezondheidsrisico, maar het kan niet smakelijk zijn.
De rol van zwavel in menselijke voeding
Zwavel komt voor in veel van de voedingsmiddelen die je eet, zoals eieren, vis, gevogelte en peulvruchten. Er wordt algemeen aangenomen dat het eten van voedsel dat zwavel bevat goed is voor het haar, de huid, nagels en bindweefsel. Een uitgebalanceerd dieet zal je alle zwavel geven die je nodig hebt, maar als je vegan bent, moet je misschien je dieet aanvullen.
Grote hoeveelheden zwavel in drinkwater kunnen bijdragen aan diarree, wat leidt tot uitdroging. Vee en huisdieren zijn ook gevoelig voor de effecten van zwavel in hun drinkwater. De Environmental Protection Agency merkt op dat wanneer u abrupt overschakelt van drinkwater dat geen zwavel bevat naar drinkwater met een hoog zwavelgehalte, u waarschijnlijk de laxerende effecten van het mineraal zult ervaren. De meeste mensen en dieren kunnen zich echter aanpassen aan de hoeveelheid zwavel in water en ondervinden over het algemeen geen blijvende schadelijke effecten.
De problemen van zwavel
Het grootste probleem van zwavel in drinkwater is dat het stinkt. Net als andere mineralen kan zwavel vlekken achterlaten in sanitaire voorzieningen zoals wastafels en toiletten. Kleding gewassen in water met veel zwavel kan ook vlekken krijgen. Water dat slechts een deel per miljoen waterstofsulfide bevat, kan koper en zilver aantasten.
De bacteriën die waterstofsulfidegas produceren, produceren slijm, dat wit, grijs of zwart kan zijn. Deze zwavelbacteriën kunnen omstandigheden creëren die gunstig zijn voor andere bacteriën, waaronder ijzeren bacteriën, in welk geval u een roodbruin slijm kunt zien. Elk van deze slijm zal de leidingen van de leidingen coaten, die verstoppingen kunnen veroorzaken en tot corrosie kunnen leiden.
Zwavelhoudend water kan worden behandeld met chloor om de zwavel te verwijderen. Gechloreerd bleekmiddel kan aan water worden toegevoegd en het waterstofsulfidegas reageert met het chloor en zet zich vast als gele deeltjes, die mechanisch uit het water kunnen worden gefilterd.
Het Environmental Protection Agency en de Centers for Disease Control and Prevention hebben een onderzoek uitgevoerd om de gezondheidseffecten van zwavel te bepalen. Dit onderzoek, getiteld "Gezondheidseffecten van blootstelling aan hoge niveaus van sulfaat in drinkwater", concludeerde dat drinkwater met een hoog sulfaatgehalte diarree kan veroorzaken, vooral bij zuigelingen.
