Pulsoximeters zijn apparaten die worden gebruikt om indirect de hoeveelheid zuurstof in het bloed te meten door een hoeveelheid te meten die bekend staat als zuurstofverzadiging of SpO2. SpO2 is een meting van het percentage hemoglobinemoleculen dat is gebonden aan zuurstof. Hemoglobine, het primaire zuurstofdragende eiwit in het bloed, verandert van kleur wanneer het wordt gebonden aan zuurstof. Door sensoren te gebruiken die de kleurveranderingen in het bloed detecteren als gevolg van beweging van zuurstofgebonden hemoglobine, kunnen pulsoxymeters de hoeveelheid zuurstof in het bloed bepalen, wat handig is voor het meten van de ademhalingsfunctie van een patiënt.
Stap 1
Zoek de SpO2-waarde. Deze meting is te vinden op de digitale uitlezing van de pulsoximeter en wordt als een percentage gegeven, vaak tussen 90 en 100 procent. De exacte locatie kan variëren, afhankelijk van het type oxymeter dat wordt gebruikt. Sommige pulsoxymeters hebben ook een balk die de signaalsterkte aangeeft, wat een meting is van de intensiteit van het signaal dat de sensor genereert; een hoge signaalsterkte is minder gevoelig voor fouten. Normaal gesproken hebben patiënten SpO2-waarden tussen 96 en 99 procent, volgens Konica Minolta Sensory Incorporated. Niveaus onder 90 procent duiden over het algemeen op acuut ademhalingsfalen. Het normale bereik kan echter van patiënt tot patiënt variëren; patiënten met chronische aandoeningen van de luchtwegen kunnen een SpO2-niveau hebben van minder dan 90 procent zonder een acuut ademhalingsprobleem.
Stap 2
Identificeer de polsslag. Pulsoximeters meten typisch de polsfrequentie van een patiënt naast zijn zuurstofsaturatie. De pols wordt weergegeven als een nummer van twee of drie cijfers, normaal tussen 60 en 100 bij een volwassene en hoger bij zuigelingen en kinderen. Het wordt vaak weergegeven samen met een hartvorm of de letters BPM, wat staat voor slagen per minuut.
Stap 3
Lokaliseer andere metingen op het scherm. Sommige pulsoxymeters, zoals de R-serie van Zoll, geven ook het ECG en plethysmogram van een patiënt weer. Het ECG, dat de elektrische activiteit meet die het hart genereert tijdens het kloppen, kan worden gebruikt om de hartfunctie te controleren en aritmieën te identificeren. Een plethysomogram toont daarentegen de veranderingen in de hoeveelheid zuurstof in het bloed die optreden bij elke pols. Deze pulsoximeters zijn over het algemeen niet beschikbaar voor thuisgebruik.
Tip
De pulsoxymeterinstelling voor hoge en lage waarden kan meestal thuis worden gewijzigd. Wijzig de instellingen niet tenzij uw arts dit voorstelt.
Als de pulsoxymetersonde, die om de vinger of teen van de patiënt past, los zit of valt, is de meting onnauwkeurig.
Hoewel u het alarm van de monitor tijdelijk kunt uitzetten, is het een goed idee om er gewoon aan te blijven om het aan te houden, zodat u weet wanneer de hartslag of het zuurstofverzadigingsniveau lager is dan normaal.
