De 3 klassieke symptomen van diabetes mellitus zijn polyurie, polydipsie en polyfagie - ook bekend als de 3 P's. Polyurie, polydipsie en polyfagie worden gedefinieerd als respectievelijk een toename van plassen, dorst en honger. De aanwezigheid van de 3 P's is een goede indicatie dat uw bloedsuiker mogelijk te hoog is. Bij type 1 diabetes (T1DM) ontwikkelen deze symptomen zich meestal relatief snel en zijn ze duidelijker, wat vaak leidt tot een diagnose van de aandoening. Bij type 2 diabetes (T2DM) zijn de 3 P's vaak subtieler en ontwikkelen ze zich geleidelijker. Als gevolg hiervan kunnen mensen met diabetes type 2 deze symptomen over het hoofd zien, wat kan leiden tot een vertraagde diagnose.
Klassieke symptomen van diabetes
De 3 P's van diabetes behoren meestal tot de eerste symptomen die optreden bij T1DM, maar ze kunnen voorkomen bij andere aandoeningen. Polyurie, of overmatige urineproductie, kan worden geïdentificeerd door 's nachts te moeten plassen, frequente badkamerreizen of ongevallen bij zindelijk opgeleide kinderen. Polydipsie, een gevolg van polyurie, wordt gekenmerkt door overmatige dorst. Een toename van vochtinname als gevolg van polydipsie kan ook bijdragen aan een verhoogde urinelozing.
Polyfagie is de term voor overmatige of verhoogde honger. Het komt voor bij diabetes omdat de bloedsuikerspiegel niet normaal lichaamsweefsels kan binnendringen, waardoor ze onvoldoende brandstof hebben om energie te produceren. Ter compensatie worden vet en spieren afgebroken en gebruikt voor energie die resulteert in gewichtsverlies, gebrek aan energie en vermoeidheid, die meestal worden gezien met T1DM. Tekenen van langdurige hoge bloedsuikerspiegel, zoals wazig zien en tintelingen of gevoelloosheid in handen en voeten, komen vaker voor bij de diagnose met T2DM.
Hoge bloedsuiker en de 3 P's
De 3 P's van diabetes komen allemaal voort uit hoge bloedsuikerspiegels. Bloedsuiker wordt normaal door de nieren gefilterd, maar vervolgens opnieuw in het bloed opgenomen. Wanneer de bloedsuikerspiegel hoog is, kunnen de nieren niet alle suiker opnieuw opnemen en komt het in de urine terecht. Wanneer er suiker in de urine zit, gaat overtollig lichaamswater in de urine verloren en ontwikkelt zich polyurie. Dit verlies van lichaamswater draagt bij aan uitdroging en verhoogde dorst of polydipsie. Polyfagie ontstaat wanneer een gebrek aan insuline of een verminderde reactie daarop leidt tot een slechte opname van bloedsuiker in de lichaamsweefsels. Gebrek aan suiker in lichaamscellen leidt tot verminderde energieproductie. Verhoogde honger of polyfagie, resultaten.
Voorkomen van de 3 P's
De 3 P's komen vaker voor in T1DM dan T2DM. De medische tekst "Evidence-Based Diabetes Care" stelt dat 93 procent van de kinderen en adolescenten polyurie hebben op het moment van diagnose. Polydipsie komt voor bij 93 tot 97 procent en gewichtsverlies bij 52 tot 72 procent. T1DM wordt veroorzaakt door de vernietiging van insuline producerende cellen in de pancreas. Het insulinetekort leidt meestal tot duidelijke symptomen wanneer een kritisch aantal insuline producerende cellen verloren is gegaan. T2DM daarentegen treedt op wanneer het lichaam geleidelijk resistent wordt voor de effecten van insuline. Omdat T2DM zich geleidelijk ontwikkelt, zijn de symptomen meestal minder duidelijk dan bij T1DM en kunnen ze niet worden herkend. Mensen met T2DM kunnen jarenlang minimale symptomen hebben voordat de diagnose wordt gesteld.
Waarschuwingssignalen en complicaties
DKA komt vaker voor in T1DM maar kan ook optreden met T2DM. Ongeveer 20 procent van de volwassenen en 30 tot 40 procent van de kinderen hebben DKA op het moment van hun T1DM-diagnose, volgens een artikel in januari 2002 in "Diabetes Spectrum". De auteurs melden ook dat HHS aanwezig is bij 7 tot 17 procent van de mensen wanneer T2DM in eerste instantie wordt gediagnosticeerd. Symptomen van HHS - die vaker voorkomen bij T2DM dan T1DM - zijn onder meer: - Zeer hoge bloedsuikerspiegel. - Polydipsie. - Verwarring of slechte concentratie. - Koorts.
