Calcium en fosfor zijn essentiële mineralen die in het bot, het bloed en het zachte weefsel van het lichaam worden aangetroffen en spelen een rol bij tal van lichaamsfuncties. Fosforgehaltes kunnen de calciumspiegels in het lichaam beïnvloeden en vice versa. Bijschildklierhormoon, vitamine D en de nieren helpen allemaal om het calcium- en fosforgehalte in het bloed te reguleren.
De rol van PTH en vitamine D
Het lichaam moet bepaalde niveaus van calcium en fosfor in het bloed handhaven. Bijschildklierhormoon of PTH en vitamine D werken om deze niveaus in balans te houden. Calcium en fosfor worden via de dunne darm in het bloed opgenomen na het eten van voedsel dat deze voedingsstoffen bevat. De botten geven ook de voedingsstoffen vrij om de nodige bloedspiegels te handhaven. De bijschildklier kan een onbalans van calcium of fosfor voelen. Als het calciumniveau laag is, geeft de bijschildklier PTH af, wat de nieren vertelt om meer actieve vitamine D te produceren. Dit helpt het lichaam om meer calcium en fosfor uit de darm via de darm te absorberen, vertelt het bot calcium en fosfor af te geven in de bloed en vertelt de nieren om meer fosfor in de urine uit te scheiden.
Calcium, fosfor en de nieren
Gezonde nieren verwijderen overtollig fosfor en calcium in het bloed. Als de nierfunctie is aangetast, kan het lichaam geen extra fosfor verwijderen. Hoge fosforgehaltes stimuleren de afgifte van bijschildklierhormoon, wat complicaties kan veroorzaken wanneer het normale mechanisme voor botmineralenbeheer niet correct werkt. Een hoog fosforgehalte kan ook leiden tot een laag calciumgehalte. Calcium bindt zich met fosfaat en wordt afgezet in het weefsel. Een opeenhoping van deze afzettingen veroorzaakt verkalking in het weefsel, wat de normale orgaanfunctie kan verstoren. Mensen met chronische nierziekte moeten nauw samenwerken met hun diëtist en arts om het fosfor-, calcium- en bijschildklierniveau te beheersen.
Bot gezondheid
Ongeveer 85 procent van de fosfor van het lichaam en 99 procent van calcium worden gevonden in de botten. Mensen met een nierfunctiestoornis lopen een groter risico op botziekte, omdat ze eerder een hoog fosfor- en PTH-gehalte hebben, wat kan leiden tot progressief botverlies. Volgens het Linus Pauling Institute is er een toenemende bezorgdheid over het effect van een hoge inname van fosfor, zelfs bij gezonde personen vanwege de mogelijke impact op de botgezondheid. Overmatige consumptie van voedingsmiddelen met fosforadditieven en een lage calciuminname lijken bijzonder schadelijk te zijn.
Calcium en fosfor in voedsel
Calcium- en fosforgehaltes worden gedeeltelijk geregeld via de inname via de voeding. Het Food and Nutrition Board stelde de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid fosfor in op 700 milligram per dag. Bronnen van fosfor zijn zuivelproducten, vlees, noten, bonen en voedingsmiddelen die fosforadditieven bevatten, zoals kant-en-klaarmaaltijden en cola's. De ADH voor calcium is 1.000 milligram voor de meeste volwassenen, hoewel adolescenten en oudere volwassenen meer calcium nodig hebben. Bronnen van calcium zijn zuivelproducten, soja, groenten zoals bok choy, broccoli en boerenkool en bonen zoals pinto en rood.
