Cafeïne is het meest geconsumeerde en ongereguleerde stimulans ter wereld. De meerderheid van de Amerikanen consumeert bewust of onbewust elke dag cafeïne, meestal uit koffie, thee en frisdrank, maar ook uit chocolade, energiedrankjes en veel vrij verkrijgbare medicijnen. In de hoeveelheden die in de meeste voedingsmiddelen en dranken voorkomen, is het zeer onwaarschijnlijk dat cafeïne toxiciteit veroorzaakt; veel medicijnen bevatten echter veel cafeïne en vormen voor sommige gebruikers een aanzienlijk risico. Zenuwbeschadiging kan ontstaan als gevolg van overmatige inname van cafeïne, maar dit is niet het meest voorkomende symptoom.
Prevalentie van cafeïne toxiciteit
Volgens "Nutrition Concepts & Controversies" werden 3.343 gevallen van cafeïnevergiftiging gemeld aan de American Association of Poison Control Center in 2009. Van de 3.343 gevallen vertegenwoordigden 1.249 kinderen jonger dan 6 jaar oud, voornamelijk vanwege hun kleinere omvang en minder vermogen om cafeïne te metaboliseren en te verwijderen uit hun bloedserum. Dood is geen ongewoon resultaat van cafeïne toxiciteit, met de oorzaken vaak gerelateerd aan hartfalen, epileptische aanvallen en bijnierfalen. Er zijn geen gegevens die erop wijzen dat ras of geslacht de biochemische effecten van cafeïne veranderen.
Onveilige doseringen
Bij volwassenen komt de dodelijke toxiciteit van cafeïne naar schatting voor tussen 150 en 200 mg / kg, wat overeenkomt met het drinken van ten minste 80 koppen gezette koffie in een korte periode, volgens de "Complete gids voor geneesmiddelen op recept en zonder recept" "door H. Winter Griffith, MD In termen van dodelijke doseringen, zal consumptie van tussen de 7 en 10 g cafeïne de meeste volwassenen doden. Cafeïnedoses van 78 mg / kg kunnen bij jonge kinderen toxiciteit en ernstige bijwerkingen veroorzaken. In 1989 beperkte de Amerikaanse Food and Drug Administration de hoeveelheid cafeïne in vrij verkrijgbare medicijnen tot een maximum van 200 mg / dosis. Cafeïne wordt vaak gevonden in alertheidbevorderende medicijnen, menstruatiehulpmiddelen, pijnstillers en dieethulpmiddelen.
Toxiciteitssymptomen
Cafeïne beïnvloedt uw centraal zenuwstelsel, hart, bloedvaten, bijnieren, schildklier, nieren en een verscheidenheid aan neurotransmitters en hormonen, maar het is dosisafhankelijk. Bij doses tussen 85 en 250 mg kan cafeïne bijvoorbeeld gevoelens van alertheid, verminderde vermoeidheid en versoepelde gedachten veroorzaken, volgens "Functionele biochemie in gezondheid en ziekte." Doses tussen 250 en 500 mg kunnen ongewenste effecten veroorzaken, zoals rusteloosheid, nervositeit, slapeloosheid, vermoeidheid en tremoren. Hogere dagelijkse doses kunnen ernstige glandulaire vermoeidheid veroorzaken door overproductie van adrenaline en andere hormonen, cardiovasculaire problemen en veranderde hersenactiviteit die culmineert in epileptische aanvallen. Mensen die het meeste risico lopen op ernstige cafeïne-toxiciteit zijn bodybuilders en andere atleten die opzettelijk met cafeïne aanvullen, mensen die verslaafd zijn aan drugs met cafeïne, langdurig verslaafden aan energiedrankjes en epileptica, zoals opgemerkt door Sari Edelstein, auteur van "Nutrition and Public Health."
Cafeïne en zenuwbeschadiging
Cafeïne kan de zenuwen op verschillende manieren beschadigen. Volgens het boek "Advanced Nutrition and Human Metabolism, " is de belangrijkste actie van cafeïne het tegengaan van de effecten van de chemische stof adenosine in de hersenen, wat resulteert in een verminderde bloedtoevoer naar je hersenen en schade aan neuronen. Schade aan neuronen in je hersenen wordt ervaren als hoofdpijn, duizeligheid, epileptische aanvallen en verminderde fijnmotorische coördinatie in je handen.
Verder bevordert cafeïne indirect de uitputting van B-vitamines, waarvan sommige nodig zijn voor geleiding en instandhouding van zenuwen. Als zodanig kan een hoge consumptie van cafeïne gevoelloosheid en tintelingen in je armen, benen en rond je hoofd veroorzaken. Het verminderen van uw cafeïneconsumptie en het aanvullen met een vitamine B-complex zou deze symptomen moeten helpen bestrijden. Langdurige vitamine B6- en B12-deficiëntie leidt vaak tot permanente zenuwbeschadiging.
