Diuretica zijn een klasse geneesmiddelen die worden gebruikt om nieraandoeningen, osteoporose, hoge bloeddruk, congestief hartfalen, glaucoom en oedeem of waterretentie te behandelen. Deze middelen kunnen de vorm aannemen van voorgeschreven medicijnen, vrij verkrijgbare voedingssupplementen, kruiden, homeopathische preparaten en zelfs natuurlijke voedingsmiddelen. Wat de oorsprong ook is, diuretica vervullen dezelfde functie: verhogen de urineproductie en vergemakkelijken het verwijderen van overtollig natrium en water uit de bloedbaan. Voorstanders van natuurlijke gezondheid geloven dat diuretische kruiden, zoals meidoornbes, het lichaam kunnen helpen overtollig vocht te verwijderen. Neem echter contact op met uw arts voordat u meidoornbes als een diureticum gebruikt, vooral als u een chronische aandoening heeft of andere medicijnen gebruikt.
Kruid profiel
Meidoorn, ook bekend als Engelse meidoorn, is een lid van het geslacht Crataegus, waardoor deze netelige en struikachtige vaste plant een neef is van de gewone roos. Meidoorn produceert witte bloemen in mei, wat de plant de extra bijnamen May tree en May bloesem heeft opgeleverd. Na de bloei produceert de plant bessen die bekend staan als "haws" die lijken op kleine appels. De geschriften van Gerard, Culpeper en andere kruidkundigen en artsen van middeleeuws Europa beschrijven meidoornbessen als diureticum en bevelen hen aan nier- en blaasstenen te behandelen. Tegenwoordig worden meidoornpreparaten gebruikt om congestief hartfalen en andere coronaire aandoeningen, zoals angina, aan te pakken.
Chemische samenstelling
De "Physician's Desk Reference for Herbal Medicines" somt verschillende actieve flavonoïde verbindingen op in de bladeren, bloemen en vruchten van meidoorn, met name de glycosiden hyperoside en rutine, die aanwezig zijn in concentraties van respectievelijk 0, 28 en 0, 17 procent. Het University of Maryland Medical Center zegt dat de plant oligomere procyandines bevat, krachtige antioxidanten die ook in druiven voorkomen. Omdat wordt gedacht dat de bladeren en bloemen meer van deze flavonoïden bezitten dan de bessen, worden gestandaardiseerde meidoornpreparaten nu zonder de bessen geformuleerd. De gedroogde bladeren, bloemen en bessen worden echter gebruikt om een traditionele en ietwat bitter smakende diuretische kruidenthee te maken.
Farmacologische effecten
Het National Center for Complementary and Alternative Medicine zegt dat er aanwijzingen zijn dat preparaten gemaakt van meidoornbloemen en -bladeren effectief symptomen van mild hartfalen tegengaan, maar merkt op dat studieresultaten tegenstrijdig zijn. Volgens het University of Maryland Medical Center verbeterde een extract met verbindingen van meidoornbes, blad en bloem de bloedtoevoer naar het hart en oefende het uithoudingsvermogen in een vroege studie met mensen met angina pectoris.
Veiligheidsoverwegingen
Meidoorn kan de effecten van hartmedicatie vergroten, waaronder digoxine, bètablokkers en calciumkanaalblokkers. Meidoorn-bessenextract vermindert specifiek de effectiviteit van fenylefrine, een geneesmiddel dat vaak wordt aangetroffen in neusdecongestiva. Hoewel dit kruid bij therapeutische doseringen als veilig wordt beschouwd, moet je zonder medische supervisie geen ernstige aandoening zoals hartaandoeningen of hoge bloeddruk zelf behandelen.
