Varkens behoren tot de meest aanpasbare en zelfredzame gedomesticeerde dieren, en inheemse of wilde wilde varkens zijn dienovereenkomstig gebruikelijk in veel van de wereld. In de VS zijn de meeste wilde varkens wilde afstammelingen van ontsnapte huisdieren, hoewel Europees everzwijn wordt gekweekt voor verkoop aan varkensliefhebbers. Het vlees van gekweekt of wild wild varken is magerder en smaakvoller dan gewoon varkensvlees, maar je kunt het op dezelfde manier bereiden.
Vuur wat rook op
Het is niet verwonderlijk dat traditionele barbecue een van de meest aantrekkelijke manieren is om wild varken te koken. Langzaam koken van het dier - in zijn geheel of in stukjes - over kolen en rook vormt een aanvulling op zijn eigen rijke smaken, en voorkomt dat het magere vlees hard wordt. Het pekelen van het varken voegt eerst smaak toe en helpt het vochtig te houden. Voor een heel varken heb je een grote kookpot nodig, commercieel gemaakt of geïmproviseerd met sintelblokken. Voor kleinere stukken, zoals een schouder, werkt een gewone barbecue of roker prima. Bij een temperatuur van 225 graden Fahrenheit of lager kan een schouder acht tot 12 uur duren en een heel varken 14 tot 18 uur. Kleinere sneden zoals ribben hebben misschien slechts drie tot vier uur nodig.
gebraad
Wild varken maakt ook een fijn en uitzonderlijk smaakvol gebraad. Vanwege zijn magerheid moet het bij lagere temperaturen worden geroosterd dan gewoon varkensvlees, en de moderne langzaam roosterende techniek - 225 tot 250 F gedurende enkele uren - geeft het sappigste, zachtste resultaat. De lendenen en ribben zijn zacht, net zoals bij gedomesticeerde dieren, en zijn het beste bij de temperatuur van 145 F die wordt gebruikt voor normaal varkensvlees. Moeilijkere sneden zoals de schouder en het been zijn soms beter als ze langzaam worden geroosterd tot ze goed zijn gedaan, op 180 F of hoger, waardoor het taaie bindweefsel oplost en de spier zacht wordt. Het Amerikaanse ministerie van Landbouw beveelt aan om alle wilddieren, inclusief wild gevangen varken, te koken tot een eindtemperatuur van 160 F of hoger.
Heet en snel
De zachtste stukken wild varken, waaronder de stukken ossenhaas, lende en rib, lenen zich ook goed voor grillen, braden, braden en soortgelijke kooktechnieken op hoge temperatuur. In dit geval compenseert u de magerheid van het vlees door de kooktijd te verkorten in plaats van door de temperatuur te verlagen. Ossenhaas kan worden gegrild en heel gegrild, of in medaillons worden gesneden om te grillen. Lende- en ribkoteletten kunnen vrijwel hetzelfde worden behandeld als de vergelijkbare varkenskoteletten, rekening houdend met het feit dat ze aan hun kant een minuut of twee minder nodig hebben vanwege hun magerheid. Een lendenbraadstuk, met zijn beschermende vetkap getrimd tot ongeveer 1/4 inch, kan worden geroosterd op 425 F totdat de interne temperatuur 145 F. bereikt.
Smoren en stoven
Als alternatief voor barbecuen of langzaam braden, kunnen harde sneden in het been en de schouder ook profiteren van stoven of stoven. Beide methoden sudderen het wilde varken zachtjes in bouillon of saus gedurende uren tot het zacht is, dus het verschil is grotendeels een van terminologie. Als je een enkele grote snee zoals een braadstuk kookt, wordt dit als stoven beschouwd, en het is stoven als je werkt met op maat gesneden stukjes. In beide gevallen bruin je het wilde varken eerst en plaats je het in een ovenschaal of slowcooker met bouillon, wijn, een voorbereide saus of andere vloeistof. Na enkele uren langzaam sudderen in de oven of op je aanrecht is het vlees zacht en lekker en vormen de kookvloeistoffen, eenmaal gespannen en verdikt, een fijne saus.
