Elk jaar kleden miljoenen Amerikaanse kinderen zich in kostuums en gaan de straat op met het doel om de meeste snoepjes te verzamelen die ze kunnen krijgen met hun vieze kleine handen - maar zo was het niet altijd. Truc-of-behandeling zoals we die vandaag kennen, is eigenlijk pas in de vroege jaren veertig begonnen.
De oorsprong van trick-or-treat is vaak terug te voeren tot rond 1000 na Christus, toen het christendom naar de Kelten kwam en werd vermengd met hun reeds bestaande heidense tradities. Volgens Mental Floss waren er drie christelijke feestdagen op dezelfde dagen als de Keltische Samhain-heidense festivals die hulde brachten aan de doden: All Hallows 'Eve, All Saints' Day en All Souls 'Day, samen bekend als Hallowmas.
Truc-of-behandelen is hoogstwaarschijnlijk een uitloper van Allerzielen, wanneer de armen naar verschillende huishoudens zouden lopen in een praktijk genaamd "souling" om voedsel en geld te vragen in ruil voor gebeden voor hun overleden. Medieval Histories beschrijft het geloof dat "voor elk stuk brood dat aan de armen wordt gegeven, een ziel kan worden verlost uit het vuur van de hel".
Kort daarna dook "vermomming" op in Schotland en Ierland. History.com legt uit dat deze traditie de naaste voorouder was van de hedendaagse trick-or-treat: "In plaats van toe te zeggen om voor de doden te bidden, zongen ze een lied, droegen ze een gedicht voor, vertelden ze een grap of voerden ze een ander soort 'uit trick 'voordat ze hun traktatie verzamelen, die meestal bestond uit fruit, noten of munten.' Een andere populaire traktatie was een ronde kruidentaart, een "soulcake" genoemd - het eten ervan was bedoeld om een ziel van het vagevuur te bevrijden.
Van Soul Cakes en munten naar KitKats
Naarmate de jaren vorderden, begonnen de praktijken van souling en vermomming volledig te vervagen totdat een vorm ervan in de jaren 1920 in Noord-Amerika opdook, met de uitdrukking "trick or treat".
Volgens het Smithsonian komt de vroegst bekende referentie van de term uit een artikel uit 1927 in een publicatie uit Alberta, Canada, genaamd The Blackie: "De jeugdige kwelgeesten stonden achter en voor de deur en eisten eetbaar plunderen door het woord 'trick or treat', waarop de gevangenen graag reageerden en de rovers verheugd weg stuurden."
Het hooliganisme nam toe tijdens de Grote Depressie van de jaren dertig. In een poging om een ongebreidelde toename van grappen en kattenkwaad tijdens Halloween te beteugelen, meldt History.com dat steden gemeenschapsgebaseerde trick-or-behandeling begonnen te organiseren om de materiële schade en diefstal te verminderen en de weg vrij te maken voor de manier waarop we vier de vakantie vandaag.
Maar snoep was nog steeds niet de gebruikelijke traktatie. Vanwege suikerrantsoenering tijdens de Tweede Wereldoorlog zou snoep eigenlijk vrij zeldzaam zijn geweest. De Atlantische Oceaan meldt dat tot ongeveer 1952 trick-or-treaters alles konden verwachten, van geld tot zelfgebakken goederen tot fruit en speelgoed.
De opkomst van snoep in Halloween Trick-or-Treating
De Atlantische Oceaan legt verder uit dat de snoepindustrie doorslaggevend was voor Halloween-overheersing in de jaren 1950 na een mislukte poging om Candy Day als een Amerikaanse feestdag te lanceren: "De opkomst van trick-or-treat maakte de vakantie de perfecte gelegenheid voor de marketing van een product dat wordt geassocieerd met kinderen en plezier. Snoep was gemakkelijk te kopen en gemakkelijk te verspreiden, waardoor het een handige keuze was voor Halloween-hosts. En omdat het aantal trick-or-treaters opzwol, was snoep ook economisch. Kleine, goedkope snoepjes werden populair, en grote snoepfabrikanten begonnen kleinere snoeprepen en zakken snoepgraan te maken."
Hoewel snoep in de jaren 50 en 60 populairder werd voor trick-or-treaters, werd het pas in de jaren 1970 gestold met Halloween vanwege een groeiende angst voor zelfgebakken goederen of onverzegelde lekkernijen waarmee werd geknoeid, zoals snoepappels met scheermesjes binnenin of vergiftigde goederen. Individueel verpakte snoepjes werden de enige manier om bezorgde ouders gerust te stellen.
Vergiftigde Halloween Candy is meestal een mythe
De Smithsonian-sites Halloween 1974 - toen een 8-jarige jongen genaamd Timothy O'Bryan stierf vanwege vergiftigd snoep - als de katalysator voor de angst voor vergiftigd snoep onder ouders. Maar het verhaal is niet zo eenvoudig als dat.
De vader van Timothy had onlangs een enorme hoeveelheid schulden opgelopen en als laatste redmiddel sloot hij een levensverzekering van $ 40.000 op Timothy en zijn vijfjarige zusje. De vader van Timothy vulde vervolgens het populaire snoepje Pixy Stix met cyanide en gaf het aan zijn zoon voordat hij naar bed ging.
Om het eruit te laten zien als een ongeluk om de levensverzekering te krijgen en zijn sporen te dekken, ging O'Bryan vervolgens het snoepje uitdelen aan vier andere kinderen in de omgeving, in de hoop het te laten voorbijgaan als afkomstig van een gek in de buurt. Gelukkig voor de andere kinderen, vanwege snelwerkende autoriteiten en een kind dat het goed afgesloten pakket niet kon openen, vermoordde O'Bryan geen andere kinderen en werd hij gearresteerd.
Maar wat nog geschokkender is dan de moord, is dat dit het enige bekende geval is van een persoon die opzettelijk een kind probeert te vermoorden met vergiftigd Halloween-snoep - ooit.
The Smithsonian volgt de socioloog Joel Best, die beschuldigingen van vreemden die het Halloween-snoep van kinderen vergiftigen, heeft onderzocht: "Vanaf dit schrijven heeft hij geen enkel bevestigd voorbeeld geïdentificeerd van een vreemdeling die een kind op deze manier vermoordt."
Waarom alle hype over vergiftigd Halloween-snoep?
Het Smithsonian legt de schuld bij de media en verwijst naar een artikel in Abigail Van Buren's adviescolumn, Beste Abby, in 1983 getiteld "A Night of Treats, Not Tricks" als de oorspronkelijke boosdoener van de valse rapporten. Jaren later meldde de zus van Van Buren, Ann Landers, soortgelijke valse claims in een andere kolom:
"Verdraaide geesten maken Halloween een gevaarlijke tijd. De afgelopen jaren zijn er meldingen geweest van mensen met verwarde geesten die scheermesjes en gif in taffy-appels en Halloween-snoepjes stoppen", schreef Landers. "Het is niet langer veilig om uw kind lekkernijen te laten eten die afkomstig zijn van vreemden."
En daarmee nam een wervelwind in de media een storm, waardoor individueel verpakte snoepjes tot op de dag van vandaag de voorkeur kregen voor trick-or-treat.
Wat denk je?
Kun je geloven dat gifsuikergoed een mythe is? Laat je je kinderen bedriegen of trakteren? Eet je snoep tijdens Halloween? Wist je wat de rol is van snoepbedrijven?
