Net als zijn naaste familielid, kabeljauw, komt de witte visschelvis uit het koude water van de Noord-Atlantische Oceaan. Soms wordt schelvis verkocht onder de naam scrod, en heeft het een iets zoetere smaak en een fijnere textuur dan kabeljauw, maar de twee worden vaak verwisseld in recepten. Schelvis behoort tot de beste vis om te eten vanwege het hoge eiwit-, caloriearme en lage kwikgehalte, maar het scoort lager dan veel andere vis vanwege zijn hart-gezonde vetten.
Tip
De gezondheidsvoordelen van schelvis zijn onder meer: zeer weinig calorieën (77 calorieën per 3 ons), hoog in eiwitten (17 gram per 3 ons) en een uitstekende bron van selenium, fosfor en sommige B-vitamines.
Haddock Nutrition
De American Heart Association beveelt 3 gram aan als portiegrootte voor gekookte vis. Om 3 ons te visualiseren, denk aan de grootte van de palm van je hand.
In 3 gram gekookte schelvis krijg je slechts 77 calorieën, waardoor het een zeer caloriearme keuze is voor eiwitten. Een vergelijkbare portie gerookte schelvis bevat iets meer, met 99 calorieën. Ter vergelijking: een portie vette vis zoals gekookte sockeye zalm komt binnen op 133 calorieën.
Een portie gekookte schelvis levert 17 gram eiwit, of 34 procent van de dagelijkse waarde als je een dieet van 2000 calorieën volgt. Gerookte schelvis levert nog meer, met 21 gram in 3 gram - slechts iets minder dan zalm, die 23 gram heeft.
Je lichaam heeft voldoende eiwitten nodig om spieren en weefsel op te bouwen. De meeste dierlijke bronnen van deze voedingsstof bevatten echter ook veel verzadigd vet - het type vet dat gepaard gaat met een hoger risico op hartaandoeningen. Net als andere vis leveren gekookte en gerookte zalm slechts een spoor van verzadigd vet, waardoor ze een hart-gezonde keuze zijn voor uw maaltijden en een goede vervanging voor rood vlees.
Beide soorten schelvis bevatten cholesterol uit de voeding, met gekookte schelvis geeft je 19 procent van de dagelijkse waarde en gerookte schelvis, 22 procent. De voedingsrichtlijnen voor Amerikanen waarschuwen echter dat verzadigd vet een grotere link heeft met hartziekten dan cholesterol in de voeding.
De gids stelt niet langer een strikte limiet aan de hoeveelheid cholesterol die Amerikanen dagelijks uit voedsel zouden moeten halen, maar stelt wel voor onder 300 milligram te blijven.
Haddock en Omega-3 vetzuren
Het vet in vis is voornamelijk afkomstig van meervoudig onverzadigde vetten die omega-3-vetzuren worden genoemd. Alle vinvissen en schaaldieren bevatten enkele omega-3 vetzuren, maar vette vis zoals zalm, haring en makreel leveren de rijkste hoeveelheden ervan - meer dan 1500 milligram in een portie.
Omega-3 ondersteunt beroemd de gezondheid van het hart. Bovendien bevorderen deze meervoudig onverzadigde vetten - met name de omega-3 bekend als docosahexaeenzuur (DHA) - ook de gezondheid van je hersenen. DHA helpt de hersenfunctie normaal en lagere bloedspiegels van dit vetzuur hebben een verband met depressie en cognitieve problemen zoals de ziekte van Alzheimer. Omega-3 vetzuren kunnen ook voordelen voor de gezondheid van de huid hebben en aandoeningen zoals dermatitis voorkomen.
Hoewel schelvis omega-3 vetzuren levert, valt het aan de onderkant van de schaal voor deze nuttige vetten, met minder dan 200 milligram in een portie van 3 ons. Hoewel er geen dagelijkse waarde is voor omega-3-vetzuren, is de voldoende inname - de hoeveelheid die nodig is voor voldoende voeding - 1.100 milligram per dag voor vrouwen en 1.600 milligram voor mannen met gecombineerde DHA en EPA of eicosapentaeenzuur.
Mercurius in Haddock
Hoewel het duidelijke gezondheidsvoordelen heeft, heeft visconsumptie ook een uniek nadeel. Volgens de Food and Drug Administration (FDA) dragen bijna alle vissen en schaaldieren sporen van kwik, een zwaar metaal dat zich ophoopt in waterlichamen.
Wanneer mensen vis met het metaal binnenkrijgen, kunnen ze neurologische, spijsverterings- en immuunziekten ervaren. Vooral het risico op kwikvergiftiging zijn kleine kinderen, wiens hersenen en zenuwstelsel zich nog steeds ontwikkelen, en zwangere vrouwen, die het op hun foetussen kunnen overbrengen.
Het probleem van kwikverontreiniging is het ernstigst bij grote vissen, zoals zwaardvis, haai, tilefish en orange roughy, die langer leven en zich voeden met kleinere vissen. Hoewel je deze grotere vissen in het dieet moet vermijden, kun je volgens de FDA veilig twee tot drie keer per week genieten van schelvis en andere witvis.
Mineralen in Haddock
Een portie gekookte schelvis levert een mix van mineralen, meestal in kleine hoeveelheden. Het fosfor- en seleniumgehalte van Haddock valt echter op. In 3 gram gekookte schelvis krijg je 19 procent van de dagelijkse waarde voor fosfor en 49 procent voor selenium.
Fosfor bouwt gezonde botten en tanden. Selenium is een antioxidant mineraal dat helpt bij het bestrijden van vrije radicalen - malafide moleculen die uw DNA kunnen beschadigen en kunnen leiden tot chronische ziekten zoals kanker.
Gerookte schelvis geeft je ook uitstekende hoeveelheden van deze twee mineralen. Een portie levert 17 procent van de dagelijkse waarde voor fosfor en 66 procent van je seleniumbehoeften.
Roken verhoogt echter ook het gehalte aan schelvis in het mineraal natrium, omdat het proces bestaat uit het zouten van de vis. Terwijl gekookte schelvis slechts 222 milligram natrium bevat, biedt gerookte schelvis drie keer die hoeveelheid. Natrium komt van nature voor in voedingsmiddelen zoals schelvis, maar de toevoeging van te veel zout aan bereide gerechten zoals gerookte schelvis kan gezondheidsproblemen veroorzaken.
Gezonde personen moeten hun natriuminname beperken tot 2300 milligram per dag, terwijl mensen met hoge bloeddruk en hartaandoeningen moeten stoppen bij 1500 milligram. Amerikanen krijgen gemiddeld echter ongeveer 3.400 milligram per dag, volgens een artikel uit 2014 in de diëtist van vandaag.
Overmatig natrium kan het vermogen van uw nieren om het uit te scheiden onder druk zetten, wat leidt tot een ophoping in de bloedbaan. Dat kan op zijn beurt leiden tot een verharding van de slagaders van het lichaam en een verhoogd risico op hypertensie, hartaanval en beroerte.
Kies vaker gekookte schelvis vaker dan gerookt om overmatige inname van natrium te voorkomen.
B Vitaminen in Haddock
Een portie schelvis is rijk aan verschillende B-vitamines, een familie van in water oplosbare voedingsstoffen die je uit je dieet moet halen. Het meest opvallend in schelvis zijn niacine of B3 en vitamine B6 en B12.
Niacine speelt een rol bij het metaboliseren van de koolhydraten en vetten die u eet tot energie die uw lichaam kan gebruiken als brandstof. B3 is ook belangrijk voor de gezondheid van zenuwen en spijsvertering. Naast het metaboliseren van eiwitten en koolhydraten, helpt vitamine B6 of pyridoxine bij het vormen van rode bloedcellen en ondersteunt het de gezondheid van de hersenen.
Vitamine B12 heeft directe links naar zenuwgezondheid en cognitie. Een studie gepubliceerd in het tijdschrift Movement Disorders in 2018 vond een verband tussen lage vitamine B12-waarden en verslechterde mobiliteit bij patiënten met vroege symptomen van de ziekte van Parkinson.
Je krijgt 22 procent van de dagelijkse waarde voor niacine in een portie gekookte schelvis en 27 procent in gerookte schelvis. Een portie gekookte schelvis levert 16 procent van uw behoefte aan vitamine B6 en 75 procent van de dagelijkse waarde voor B12. Drie gram gerookte schelvis geeft je 20 procent van de dagelijkse waarde voor B6 en 57 procent van B12.
Haddock op het menu
Naast de gezondheidsvoordelen van schelvis smaakt deze milde vis heerlijk en leent hij zich voor een verscheidenheid aan kookmethoden en gerechten. Hoewel schelvis een te schilferige textuur heeft om op de grill te blijven, zijn andere gezonde bereidingsmethoden onder andere grillen, bakken, pocheren en licht sauteren of roerbakken. Als je je schelvis frituurt, voeg je vet en calorieën toe aan een anders voedzame vis.
Je kunt schelvis vers of bevroren kopen. Om voedselvergiftiging te voorkomen, moet je ervoor zorgen dat de markt zijn verse zeevruchten toont in een bedje van gemalen ijs. Vermijd verse schelvis die "visachtig" of zuur ruikt. Als de schelvis wordt aangeduid als "eerder ingevroren", moet de geur nog steeds mild zijn en niet overweldigend. Houd vissen koud tijdens het transport naar uw huis, waar u het opnieuw moet koelen.
Bevroren vispakketten zijn mogelijk ontdooid tijdens transport naar de winkel. Pakketten die ijskristallen hebben gevormd, zijn te lang bewaard of ze zijn misschien ontdooid en opnieuw ingevroren. Controleer ook de verpakking op scheuren. De schelvis moet volledig stevig zijn, niet plooibaar. Bewaar bevroren vis voor het eten een nacht in de koelkast.
Voor het bakken of braden, schelvis paren goed met knoflook en citroen. Serveer het op een groene salade voor een stevige lunch of met wilde rijst en broccoli voor het diner.
Britten gebruiken schelvis voor hun smakelijke fish and chips, maar het traditionele gerecht zit boordevol vet en calorieën. Voor een gezondere, onechte versie van fish and chips, bestrijk je schelvisfilets met een beetje olijfolie, smeer je ze in paneermeel, bestrooi met kruiden en bak. Serveer met "friet" gemaakt van gesneden en gebakken zoete of roodbruine aardappelen.
Net als kabeljauw werkt schelvis goed in vissoep of stoofpot. Chowders zijn meestal op basis van melk of room, maar visstoofschotels beginnen meestal met tomaten. Wees creatief met je stoofpot door te experimenteren met verschillende smaakcombinaties voor een gerecht in mediterrane, Oost-Afrikaanse of Marokkaanse stijl.
Gebruik voor Tex-Mex-nacht bij u thuis schelvis in plaats van rundergehakt om vistaco's te maken die minder calorieën en vet bevatten. Snijd de schelvisfilets in hapklare stukjes; marineren in olijfolie, chilipoeder, limoen en koriander; dan gril. Vul meel of maistortilla's met de vis en bedek vervolgens met een slaw gemaakt van geraspte verse groenten, yoghurt, jalapenopeper en limoensap.
Haddock Allergie
Een klein percentage mensen kan een allergie voor witvis ontwikkelen, zoals schelvis. In tegenstelling tot andere voedselintoleranties die in de kindertijd voorkomen, verschijnt een visallergie pas als je volwassen bent, zegt het American College of Allergy, Asthma and Immunology.
Symptomen van een visallergie kunnen netelroos, niezen, hoofdpijn, ademhalingsproblemen en, in extreme gevallen, anafylaxie zijn. Als u symptomen ervaart en denkt dat u allergisch bent, is de beste behandeling om te voorkomen dat u vis en visproducten eet.
