High-fructose glucosestroop bevat niet meer fructose dan je krijgt van tafelsuiker, maar omdat het meer fructose heeft dan zijn bron - maïszetmeel - wordt het high-fructose genoemd. Aan de andere kant is kristallijne fructose echt rijk aan fructose. Zowel HFCS als kristallijne fructose worden commercieel gebruikt om voedingsmiddelen te zoeten. Ze zijn ook beide bronnen van lege calorieën, dus de American Heart Association beveelt aan de hoeveelheid die je consumeert te beperken.
Ingrediëntvergelijking
High-fructose glucosestroop is gemaakt van maïszetmeel, dat volledig uit glucose bestaat. Nadat het zetmeel is geëxtraheerd, wordt het verwerkt met enzymen die een deel van de glucose in fructose omzetten. Als gevolg hiervan bevat het eindproduct beide suikers.
HFCS is bestemd om als zoetstof te worden gebruikt en bevat 42 procent fructose of 55 procent fructose.
Fabrikanten kunnen ook HFCS produceren met 90 procent fructose. Wanneer het zoveel fructose heeft, kan het door extra verwerking worden onderworpen om de siroop te kristalliseren.
Nadat de kristallen zijn gedroogd, is het resulterende product - kristallijne fructose - 100 procent zuivere fructose.
Commercieel gebruik
HFCS met 42 procent fructose interfereert niet met natuurlijke smaken, dus het wordt voornamelijk gebruikt in gebakken goederen, ontbijtgranen, yoghurt, ijs en bewerkte voedingsmiddelen zoals soepen, kruiden en ingeblikt fruit. HFCS-55 wordt gebruikt om frisdranken en andere dranken te zoeten, meldt Biotechnology and Molecular Biology Review.
Kristallijne fructose wordt ook gebruikt om voedingsmiddelen en dranken te zoeten. Omdat fructose van nature zoeter is dan suikers zoals glucose en tafelsuiker, is kristallijne fructose een van de zoetste suikervervangers die er zijn. De kristallijne vorm heeft ook enkele andere commerciële voordelen: het verbetert de textuur en stabiliteit in gebakken goederen en bruin om een mooie kleur te creëren.
Metabolisme verschillen
High-fructose glucosestroop wordt een beetje anders gemetaboliseerd dan kristallijne fructose, maar alleen omdat fructose een ander pad in uw lichaam volgt dan glucose.
Het glucosegedeelte van HFCS komt uw bloedbaan binnen en kan door cellen in uw lichaam worden gebruikt voor energie. Het fructosegedeelte van HFCS en alle kristallijne fructose gaan naar de lever, waar enzymen de neiging hebben om het in vet te veranderen.
Omdat fructose niet in de bloedbaan terechtkomt, heeft het een zeer kleine invloed op de bloedsuikerspiegel. Ter vergelijking: op de glycemische schaal van nul tot 100 scoort glucose een 100, wat betekent dat het de bloedsuikerspiegel aanzienlijk verhoogt.
Aanbevolen inname
HFCS en kristallijne fructose zijn beide toegevoegde suikers die calorieën bijdragen en gewichtstoename kunnen veroorzaken. De American Heart Association beveelt aan dat vrouwen dagelijks minder dan 6 theelepels toegevoegde suiker consumeren, terwijl mannen hun inname moeten beperken tot niet meer dan 9 theelepels.
Hoewel fructose de bloedsuikerspiegel niet beïnvloedt, heeft het de potentie om bloedlipiden zoals triglyceriden te stimuleren, dus de American Diabetes Association beveelt geen toegevoegde fructose aan als zoetstof voor mensen met diabetes.
Dat gezegd hebbende, je hoeft je geen zorgen te maken over de fructose die van nature voorkomt in hele voedingsmiddelen, zoals fruit en groenten. Deze voedingsmiddelen zijn belangrijke bronnen van vezels en voedingsstoffen, en ze bieden niet genoeg fructose om bezorgdheid te veroorzaken, merkte Diabetes Care in januari 2008 op.
