Volgens het internationale goede doel Water Aid heeft een op de acht mensen, meestal in ontwikkelingslanden, geen schoon, veilig water. Elke 20 seconden sterft een kind aan diarree veroorzaakt door vervuild water en slechte sanitaire voorzieningen. In rijkere landen zijn ziekte en sterfte door waterverontreiniging veel zeldzamer vanwege grootschalige, meestal door de overheid beheerde waterzuiveringssystemen. Hoewel deze waterbehandelingssystemen variëren, beschermen velen de volksgezondheid via een zuiveringsproces in acht stappen.
Pre-Treatment
Pompen brengen "ruw" of onbehandeld water, vaak uit meren of rivieren, de zuiveringsinstallatie binnen via schermen die vissen, onkruid, takken en grote stukken puin uitsluiten. Screening is misschien niet nodig voor grondwater. De plant kan het water op dit punt beluchten om het zuurstofgehalte te verhogen en zo problematische geuren en smaken te verwijderen.
Coagulatie & uitvlokking
Het doel van deze twee stappen is om water te verwijderen van de kleine deeltjes die ervoor zorgen dat het troebel of bewolkt is. Troebelheid maakt het water moeilijk te desinfecteren. Het water wordt snel geroerd om coagulerende chemicaliën er doorheen te verspreiden. De kleine deeltjes, waaronder veel bacteriën, beginnen grote klonten te vormen die vlokken of vlokken worden genoemd. Bij uitvlokking wordt het water voorzichtig gemengd, zodat deze klontjes zich verenigen en verder neerslaan.
Afzetting
Het water en de vlokken worden in sedimentatiebassins gepompt. Hier vestigen de vlokken zich onder het water zodat ze kunnen worden verwijderd. Ongeveer 85 tot 90 procent van de gesuspendeerde deeltjes die verantwoordelijk zijn voor troebelheid worden op dit punt verwijderd, inclusief grote hoeveelheden, maar niet alle bacteriën.
Filtratie
Bij filtratie stroomt het water door een meerlagig medium zoals kwartszand, actieve kool of antracietkool om tot 99, 5 procent van de vaste materialen die erin achterblijven te verwijderen, hetzij vlokken, microben of mineralen. Deze stap is meestal de laatste in het proces van het verwijderen van vaste stoffen uit het water.
ontsmetting
Desinfectie doodt ziektedragende organismen in het water. De meeste waterzuiveringsinstallaties gebruiken chemicaliën, meestal chloorverbindingen, als desinfectiemiddelen. Hoewel chloor nog steeds een van de meest voorkomende ontsmettingsmiddelen is, worden ultraviolette straling en ozongas steeds meer verspreid. Chloor stijgt in kosten en heeft enkele bekende toxische effecten op mens en vis. Bovendien zijn sommige ziektedragende microben zoals Giardia en Cryptosporidium bestand tegen chloor.
Corrosie en schaalcontrole
De pH van het water wordt aangepast zodat het niet corrodeert of teveel kalk afzet in leidingen. Overmatige hoeveelheden kalk kunnen de leidingen verstoren, maar kleine hoeveelheden helpen pijpen om op hun best te functioneren. Er is echter geen enkele hoeveelheid corrosie in het waterdistributiesysteem wenselijk. Naast het veroorzaken van lekken en andere schade, maakt corrosie leidingmetalen zoals lood en koper vrij die de menselijke gezondheid in gevaar brengen.
Smaak- en geurcontrole
Onaangename smaken en geuren die in het water achterblijven, zoals die van algen, vormen vaak geen gezondheidsrisico's. Toch doen consumenten het liever zonder hen. Dus waterzuiveringsinstallaties verwijderen vaak smaken en geuren door extra chemische behandeling, ozonisatie of filtratie. In dit stadium vereisen sommige gemeenten ook de toevoeging van fluoride aan het water voor tandheelkundige gezondheid.
