Voedingsdichtheid is het vitamine- of mineralengehalte van een levensmiddel per energie-eenheid. Energie-inname of caloriebehoefte wordt in grote mate gereguleerd door verzadiging en eetlust. Aan de energiebehoeften kan worden voldaan voordat wordt voldaan aan de behoefte van mensen aan vitamines en mineralen, adviseert Judy Anne Driskell en Ira Wolinsky in hun boek 'Nutritional Assessment of Athletes'. Voldoen aan caloriebehoeften zonder voedingsbehoeften kan leiden tot een tekort. De kunst is om voedingsmiddelen te kiezen die beide behoeften tegelijkertijd vervullen, of voedingsmiddelen met een goede nutriëntendichtheid. Hele voedingsmiddelen hebben meestal de meeste voedingsstoffen voor hun calorieën. Voedingsdichtheid kan worden berekend voor specifieke voedingsmiddelen met behulp van de Index of Nutritional Quality, of INQ, ratingsysteem.
Stap 1
Neem de hoeveelheid voedingsstof per 100 g en deel deze door de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) voor die voedingsstof voor uw leeftijd en geslacht. In een ei zit bijvoorbeeld 12, 4 gram eiwit. De ADH voor een mannelijke volwassene is 63 gram eiwit. Dus 12.4 gedeeld door 63 geeft je ongeveer 0, 1968.
Stap 2
Neem de calorieën per 100 g voedsel en deel het door de aanbevolen dagelijkse calorie-inname voor uw leeftijd en geslacht. Het ei heeft 141 calorieën in 100 gram. De aanbevolen calorie-inname voor een actieve volwassen man is 2.900. Het delen van 141 door 2.900 levert ongeveer 0, 0486 op.
Stap 3
Deel het getal dat je hebt gekregen met behulp van de RDA-berekening door het getal dat je hebt gekregen in de calorieberekening. Dus je neemt de 0.1968 en deelt deze door de 0.0486 om een antwoord te krijgen dat ongeveer gelijk is aan vier. Als het voedsel tussen twee en zes is, wordt het beschouwd als een goede bron voor die voedingsstof, of om een goede nutriëntendichtheid te hebben onder het INQ-beoordelingssysteem.
Tip
NuVal is een scoresysteem met 100 punten voor levensmiddelen dat in de supermarkt kan worden gebruikt.
