Kalium is een mineraal en elektrolyt dat een vitale rol speelt in veel functies van uw lichaam. In de kern helpt het volgens de American Heart Association om de elektrische signalen te behouden die het orgel in beweging houden. Het helpt ook spieren en zenuwcellen te samentrekken en reguleert de natriumwaarden, volgens de Merck Manual.
Te weinig kalium, een aandoening die hypokaliëmie wordt genoemd, kan levensbedreigend zijn.
Gelukkig kan een kaliumtekort meestal worden teruggedraaid met orale of intraveneuze kaliumsupplementen. De tijd die nodig is om het tekort te corrigeren, hangt meestal af van hoe laag uw kaliumvoorraad is, zegt Maria DeVita, MD, hoofd nefrologie in het Lenox Hill Hospital in New York City. Artsen zouden in een paar uur ernstige tekortkomingen in het ziekenhuis moeten kunnen verhelpen, legt ze uit. Of het kan gedurende een paar dagen poliklinisch worden gedaan.
De meeste gevallen van kaliumgebrek zijn mild, volgens het National Center for Biotechnology Information (NCBI).
Hoeveel kalium heb je nodig?
Normale kaliumspiegels in uw bloed moeten tussen ongeveer 3, 8 en 5 millimol per liter (mmol / L) blijven, Gerald Hladik, MD, hoofd van de afdeling Nefrologie en hypertensie aan de University of North Carolina School of Medicine in Chapel Hill, vertelt LIVESTRONG.com.
De meeste mensen zouden dat niveau moeten kunnen handhaven door de aanbevolen dagelijkse inname (ADH) van kalium in hun dieet te krijgen. De National Institutes of Health suggereert dat mannen van 19 jaar en ouder minimaal 3.400 milligram per dag innemen, terwijl vrouwen van 19 jaar en ouder dagelijks minimaal 2.600 milligram krijgen. Goede bronnen van kalium zijn aardappelen, melk, peulvruchten, yoghurt en, natuurlijk, bananen.
Wanneer hypokaliëmie optreedt, komt dit meestal niet door problemen met wat u eet. In plaats daarvan kan het zijn omdat je het mineraal verliest door urine, zweet of ontlasting, volgens de National Organisation for Rare Disorders. En dat kan gebeuren als gevolg van het nemen van diuretische medicijnen, overmatig gebruik van laxeermiddelen, chronische diarree of braken, onvoldoende magnesium krijgen, eetstoornissen zoals boulimia, chronische nieraandoeningen en bepaalde genetische aandoeningen.
Sommige psychiatrische medicijnen kunnen volgens de NCBI ook leiden tot hypokaliëmie. Mensen met inflammatoire darmziekten zoals de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa kunnen ook gevoelig zijn voor lage kaliumspiegels, volgens de National Institutes of Health.
Symptomen van hypokaliëmie
Veel gevallen van hypokaliëmie, zelfs ernstige, hebben geen symptomen, volgens de Merck Manual. Wanneer ze zich voordoen, kunnen hypokaliëmiesymptomen vaag zijn, zoals zich moe en zwak voelen, spierkrampen hebben en constiperen, volgens de Mayo Clinic.
Een ernstiger indicatie van hypokaliëmie zijn abnormale hartritmes. Volgens de Mayo Clinic worden de meeste gevallen van laag kalium per ongeluk gedetecteerd wanneer u een bloedtest voor iets anders krijgt.
Hoe hypokaliëmie wordt behandeld
Het belangrijkste doel van de behandeling voor hypokaliëmie is het voorkomen van abnormale hartslagen, die levensbedreigend kunnen zijn, volgens een artikel in september 2015 in het tijdschrift American Family Physician . Als het tekort ernstig is, moet de kaliumspiegel snel worden verhoogd, iets dat moet worden gedaan onder toezicht van een arts.
"Als je echt een tekort hebt, moet je dit goed in de gaten houden, " zegt Dr. DeVita. Een deel van de reden is om een overbelasting van kalium of hyperkaliëmie te voorkomen, wat even gevaarlijke gevolgen kan hebben.
Vervolgens moeten de onderliggende oorzaken worden aangepakt. Dit kan betekenen het stoppen van een diureticum dat verantwoordelijk is voor het wegspoelen van te veel kalium of het beheren van een aandoening die leidt tot chronische diarree en / of braken. Milde gevallen van hypokaliëmie kunnen worden behandeld door kalium in de voeding te verhogen, volgens het rapport van de American Family Physician , waarin wordt opgemerkt dat aanvullend kaliumchloride nuttig kan zijn.
