Kwik versus methylkwik
Er moet een belangrijk onderscheid worden gemaakt tussen kwik en methylkwik. Kwik komt van nature voor in het milieu. Vulkanen en geologische afzettingen kunnen natuurlijk voorkomend kwik bevatten, volgens de US Geological Survey. Door de mens gemaakte bronnen omvatten emissies van de industrie. Deze luchtemissies vallen uiteindelijk naar het aardoppervlak, verontreinigende bodems en oppervlaktewater. Wanneer kwik in het water terechtkomt, zoals de waterlichamen die wilde zalm bevatten, veroorzaken bacteriën een chemische reactie die kwik omzet in zijn giftige vorm, methylkwik. Dit is de vorm van kwik in wilde zalm die gezondheidsproblemen oplevert.
Gezondheidsrisico's en voordelen
Wilde zalm is een uitstekende bron van omega-3-vetzuren. Volgens het Journal of the American Medical Association kunnen omega-3-vetzuren uw bloeddruk verlagen en uw risico op hartaandoeningen verminderen. U moet echter uw consumptie van wilde zalm controleren als u zwanger bent of borstvoeding geeft. Methylkwik gevonden in wilde zalm kan zich ophopen in de weefsels van uw lichaam. Het kan een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van de hersenen en het zenuwstelsel van uw baby.
Farm-Raised vs. Wild Salmon
Wanneer u zalm koopt of uit eten gaat, is het belangrijk dat u de herkomst van de vis kent. Een onderzoek uit 2004 in het tijdschrift Science ontdekte dat gekweekte zalm aanzienlijk hogere niveaus van verontreinigingen had dan hun wilde tegenhangers. Het onderzoek ging zelfs zo ver dat het suggereerde dat de gezondheidsrisico's opwegen tegen de gezondheidsvoordelen van het eten van zalm.
Geografische locatie
Geografische locatie speelt een belangrijke rol bij het kwikgehalte van zalm, zowel in het wild als op de boerderij. In de studie van 2004 is vastgesteld dat in Europa gekweekte zalm grotere hoeveelheden kwik bevat. Wat wilde zalm betreft, erkent het US Environmental Protection Agency of EPA vergelijkbare variaties met zijn webpagina met visadviezen, die informatie geeft over mogelijke gevaren van het consumeren van wilde zalm uit bepaalde gebieden. Variaties kunnen bestaan vanwege de concentratie in de industrie, evenals vanwege geologische factoren.
Richtlijnen zalmconsumptie
De EPA en de Food and Drug Administration of FDA erkennen zalm als een kwikarme vis. Toch zijn de huidige aanbevelingen om niet meer dan 12 gram vis met weinig kwik per week te consumeren. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen wilde en gekweekte vis. Een studie uit 2008 gepubliceerd in Environmental Toxicology and Chemistry bevestigde de werkzaamheid van het groeperen van wilde en gekweekte zalm. De studie vond verwaarloosbare verschillen in kwikgehalte tussen de twee bronnen uit zalm in British Columbia, waardoor zalm een veilige bron van omega-3-vetzuren is. Het is duidelijk dat de beste manier om wilde zalm veilig te eten, is zich te houden aan de FDA-richtlijnen en alert te blijven voor lokale visadviezen.
