Een cel is de basisstructuur van het lichaam. Organelle betekent kleine organen en deze structuren in een cel vervullen gespecialiseerde functies. De kern bevat bijvoorbeeld al het DNA en stuurt de synthese van eiwitten en het proces van celreplicatie aan. Bepaalde organellen spelen een rol bij bijvoorbeeld het afbreken van verbindingen zoals eiwitten of het vernietigen van bacteriën. Ze hebben dus een spijsverteringsfunctie.
Cytoplasma
Volgens "Molecular Biology of the Cell" van Bruce Alberts is de cel omgeven door een membraan of buitenlaag die hem beschermt en dus analoog is aan de huid. De cel is gevuld met vloeistof waarin de organellen en cellulaire structuren zich bevinden. De vloeistof wordt cytoplasma genoemd. Het bevat enkele spijsverteringsenzymen die verantwoordelijk zijn voor het reguleren van de omgeving van de cel. Het grootste deel van de spijsverteringsenzymen wordt echter in speciale organellen opgeslagen, zodat ze de cel niet beschadigen.
lysosomen
Lysosomen, organellen die zijn omgeven door hun eigen membraan, hebben een zuur interieur. Ze verteren afval in de cel en spelen een rol bij fagocytose. Fagocytose is in feite de manier waarop een cel dingen in zijn omgeving "eet". Het celmembraan omringt de stof, zoals een bacterie, en vangt het op in een klein bolvormig gedeelte van het membraan in het cytoplasma, het fagosoom. Lysosomen fuseren er vervolgens aan om bacteriën, virussen en andere stoffen te verteren. In de cel kunnen de lysosomen niet-functionerende organellen, voedseldeeltjes enzovoort verteren.
peroxisomen
Peroxisomen worden ook omringd door een membraan. Ze produceren waterstofperoxide en vergelijkbare chemicaliën die zuurstof gebruiken om chemicaliën af te breken. Ze spelen een rol bij veel reacties, vooral het afbreken van vetzuren voor energie in de cel.
mitochondriën
De mitochondriën zijn voornamelijk betrokken bij de energieproductie in de cel. Ze gebruiken zuurstof om ATP of adenosinetrifosfaat te synthetiseren, dat energie opslaat. Het zijn geen spijsverteringsorganellen, maar ze spelen een rol in het proces van apoptose. Apoptose is geprogrammeerde celdood of celzelfmoord. Als de cel te gemuteerd raakt of te veel problemen ontwikkelt, kan deze zijn eigen dood programmeren om het organisme te redden, bijvoorbeeld in een poging om kanker te voorkomen. Volgens "Robbins en Cotran Pathologic Basis of Disease" van Dr. Vinay Kumar, spelen de mitochondriën hierin een rol door enzymen te activeren die caspasen worden genoemd en die cellulaire materialen helpen verteren.
