Verwar natriumcarbonaat niet met natriumbicarbonaat. Dit laatste is het standaard bakpoeder dat je in je kast vindt, terwijl natriumcarbonaat een ingrediënt is in afwasmiddel, glasproducten en vloerreinigers.
Natriumcarbonaat is ook een additief voor levensmiddelen dat door de Amerikaanse Food and Drug Administration wordt erkend als algemeen erkend als veilig. Natriumcarbonaat wordt soms natriumcarbonaat of dinatriumcarbonaat genoemd.
Tip
Natriumcarbonaat of natriumcarbonaat is een veelgebruikt ingrediënt in veel productieprocessen en is ook een additief voor levensmiddelen. Het is het dinatriumzout van koolzuur, met een chemische formule van Na2CO3.
Over natriumcarbonaat
Natriumcarbonaat komt van nature op aarde voor, maar kan ook worden vervaardigd door natriumchloride (zout) te mengen met ammoniak. Haal natriumcarbonaat op bij supermarkten of bij winkels voor zwembadbenodigdheden en bouwmarkten. Het grijs-witte poeder of het vaste witte poeder is geurloos en smaakloos.
Het is sterk alkali, of een base, op de pH-schaal. Het is over het algemeen onschadelijk wanneer het in contact komt met de huid, maar oplossingen die ermee zijn gemaakt, kunnen corrosief zijn. Hoewel kleine hoeveelheden niet giftig zijn, kan teveel vergiftiging veroorzaken. Voor het grootste deel heeft natriumcarbonaat echter een laag risico op toxiciteit.
Symptomen van natriumcarbonaatvergiftiging zoals uitgelegd door MedlinePlus zijn onder meer:
- Ademhalingsproblemen
- Diarree en braken
- Oog irritatie
- Lage bloeddruk
Natriumcarbonaat is goedgekeurd als additief voor levensmiddelen volgens de Food and Drug Administration. Het aangewezen gebruik is als een hardings- en beitsmiddel, een smaakstof, een pH-middel en een verwerkingshulpmiddel. De te gebruiken niveaus zijn "de huidige goede productiepraktijken niet te overschrijden."
: Wat doen zout en suiker met je lichaam?
Gebruik van natriumcarbonaat
De National Library of Medicine Toxicology Data Network legt uit dat natriumcarbonaat een groot aantal toepassingen heeft. Je ziet het worden gebruikt in:
- De productie van glas
- Waterverzachter
- Zepen en wasmiddelen
- Metaal- en mijnindustrie
- Pulp- en papierindustrie
U kunt natriumcarbonaat tegenkomen in was- en vaatwasmiddel, vloerreinigers, ontvetters, cosmetica, schuurpoeder en zeep. Veel grote merken, waaronder Clorox, Lysol, Seventh Generation, Tide, Arm & Hammer, Purex, OxiClean en Simple Green, gebruiken het in hun producten. Tandpasta bevat vaak natriumcarbonaat om de mond-pH te verhogen en als schuimmiddel te werken, legt UC Davis uit.
Als voedingsadditief wordt natriumcarbonaat vaak in ramennoedels opgenomen om ze een veerkrachtige textuur te geven. Het is ook een ingrediënt in sorbetpoeder.
Natriumcarbonaat versus natriumbicarbonaat
Natriumbicarbonaat is gewoon een goede, oude bakpoeder en het wordt vaak gebruikt bij het maken van gebakken producten of voor het reinigen en ontgeuren. Het is ook een geldige behandeling voor kleine medische problemen zoals insectenbeten en zonnebrand. Natriumbicarbonaat is een vergelijkbare verbinding, maar is niet hetzelfde als natriumcarbonaat. De natriumbicarbonaatformule is NaHC03. Natriumbicarbonaat wordt soms gebruikt in brandblussers of als een anti-schimmelbehandeling voor gewassen.
Hoewel natriumcarbonaat antacida-eigenschappen heeft, is natriumbicarbonaat eigenlijk een voorgeschreven medicijn om maagzuur en zure oprispingen te verlichten, volgens Medline Plus. Soms kan natriumbicarbonaat als geneesmiddel worden voorgeschreven om de zuurgraad van uw bloed of urine te verminderen. Het wordt ingenomen als een tablet of poeder en oraal geconsumeerd volgens de instructies van uw arts.
Natriumbicarbonaat, geen natriumcarbonaat, heeft solide onderzoek achter zijn vermogen om ook de trainingsprestaties te verbeteren.
In Current Sports Medicine Reports publiceerden onderzoekers een review in de uitgave van juli-augustus 2016, waarbij ze opmerkten dat het innemen van natriumbicarbonaat de intensieve training, waaronder intensieve intervaltraining en op vaardigheden gebaseerde sporten, kan verbeteren. Doses moeten echter worden geïndividualiseerd, omdat niet elke atleet op dezelfde manier op de compound reageert.
