Types
Chlorogene zuren of CGA's omvatten een groep nauw verwante chemicaliën die een vergelijkbare moleculaire structuur bezitten. Het meest voorkomende chlorogene zuur in koffie is 5-caffeoylquininezuur. Je lichaam metaboliseert chlorogeenzuur in zijn samenstellende chemicaliën, kininezuur en cafeïnezuur. Andere CGA's in koffie omvatten dicaffeoylquinine, feruloylquinine en coumaroylquininezuur. De relatieve concentraties van de verschillende CGA's in koffiebonen beïnvloeden de smaak en het aroma van koffie.
Bedrag
De concentratie van de verschillende chlorogene zuren in koffie varieert, afhankelijk van het type koffiebonen, braden, malen en bereiden. Robusta-koffiebonen bevatten doorgaans hogere niveaus van CGA's dan Arabica-bonen, wat gedeeltelijk het verschil in smaak verklaart tussen deze twee soorten koffiebonen. CGA-waarden in koffiebonen nemen af tijdens het branden. Daarom bevat donker gebrande koffie een lagere concentratie CGA's dan lichte gebrande koffie. Fijngemalen koffiebonen leveren hogere concentraties CGA's op dan grof gemalen bonen. Het niveau van CGA's in koffie neigt ook te stijgen met de zettemperatuur. Een 7 oz. kopje koffie bevat ongeveer 70 mg tot 350 mg chlorogene zuren, meldt voedselwetenschapper Jane Higdon, Ph.D., in de tekst "Een op bewijs gebaseerde aanpak van dieetfytochemicaliën."
Potentiële antioxiderende effecten
In laboratoriumexperimenten vertonen chlorogene zuren krachtige antioxiderende effecten, wat betekent dat ze chemicaliën neutraliseren die mogelijk uw lichaamsweefsels kunnen beschadigen. Omdat CGA's snel in je lichaam worden afgebroken, blijven biomedische wetenschappers echter onzeker over de mate waarin de antioxiderende effecten in het laboratorium de menselijke gezondheid kunnen beïnvloeden. Ondanks een enorme hoeveelheid media-aandacht blijft het bewijs om de rol van antioxidanten bij de preventie van chronische ziekten te ondersteunen zwak.
Potentiële bescherming tegen diabetische cataract
Diabetici hebben een verhoogd risico op staar of vertroebeling van de ooglens. Deze aandoening kan uiteindelijk leiden tot aanzienlijk verlies van gezichtsvermogen of blindheid. In een artikel van maart 2001 in het "Biological & Pharmaceutical Bulletin", rapporteren Dr. Young Sook Kim en collega's dat CGA's hielpen om de ontwikkeling van diabetische staar te voorkomen in een diermodelstudie. Aanvullend onderzoek is nodig om te bepalen of dit veelbelovende laboratoriumonderzoek kan worden vertaald in een gunstige preventiestrategie voor mensen met diabetes.
