Noradrenaline of norepinefrine is een hormoon dat in de bijnier wordt gemaakt. Het wordt gebruikt als een chemisch signaal tussen cellen van het sympathische zenuwstelsel, een tak van het zenuwstelsel die verantwoordelijk is voor alertheid, hyperactiviteit en snelle reacties. Noradrenaline vertoont effecten op het hart door zich te binden aan bepaalde receptoren in het hart en in de bloedvaten.
Verhoging van de hartslag
Noradrenaline werkt samen met bètareceptoren op pacemakercellen in het hart; het stimuleert de cellen van de pacemaker en verhoogt daarmee de snelheid waarmee ze elektrische ladingen genereren. Elke lading die vrijkomt uit pacemakercellen zorgt ervoor dat het hart samentrekt. Noradrenaline verhoogt aanvankelijk de hartslag, maar dit effect wordt geminimaliseerd door het effect op het bloedvat.
Verlaging van de hartslag
De hartslag wordt ook verlaagd met de afgifte van noradrenaline, maar is een vertraagd effect; noradrenaline interageert met alfa-receptoren in de slagaders, waardoor vernauwing van het bloedvat wordt veroorzaakt. Bloedvatvernauwing, activeert een reflexweg die ervoor zorgt dat de hartslag vertraagt.
Minimale effecten
Het effect van noradrenaline op de hartslag wordt geminimaliseerd door bètablokkers. Een persoon kan bètablokkers nodig hebben voor de behandeling van hypertensie, snelle hartslag of hartfalen. Alfa-receptorblokkers verminderen de samentrekkende effecten van noradrenaline op bloedvaten maar laten de hartslag toe.
