Er is geen enkel type body dat aangeeft dat een concurrent succesvol zal zijn in het boksen. De geschiedenis van de sport toont groot succes voor lange boksers met lange armen, kortere boksers met krachtigere lichaamsbouw en atletische boksers die snelheid en kracht kunnen genereren.
Lang en atletisch
Boxers die langer zijn dan hun tegenstanders en atletische builds hebben een uitstekende kans om te slagen in de ring. Wanneer een langere jager met lange armen zijn linker jab kan vestigen, kan hij het tempo van het gevecht bepalen. Een scherpe jab links kan de belangrijkste stoot in het boksen zijn, omdat het de tegenstander kan verdoven wanneer deze netjes landt, en het kan de tegenstander ook instellen voor een reeks stoten. Het hebben van langere armen helpt een bokser zijn linker jab te vestigen terwijl hij uit het bereik van zijn tegenstander blijft.
Gespierd en krachtig
Boxers die zwermers zijn - bijvoorbeeld voormalig zwaargewicht kampioen Mike Tyson - zijn meestal gespierder en krachtiger. Dit type jager is bereid om een klap of twee te accepteren, zodat hij een reeks harde klappen kan krijgen. Een swarmer is meedogenloos in zijn aanval. Hij probeert combinaties te gebruiken om zijn tegenstander pijn te doen of te verslaan. Een krachtige en gespierde bouw zal een jager helpen de meeste schade te veroorzaken wanneer zijn reeks stoten verbinding maakt.
Dun en snel
Een dunne bokser lijkt misschien niet imposant wanneer hij de ring binnengaat, maar als dat gebrek aan omtrek gepaard gaat met een overweldigende snelheid, kan dat lichaamstype zorgen voor een succesvolle bokser. Vechters die afhankelijk zijn van snelheid slagen er vaak in om niet geraakt te worden met schadelijke stoten. Dit kan een tegenstander frustreren die aanzienlijke hoeveelheden energie verbruikt om stoten te gooien maar herhaaldelijk geen verbinding kan maken. Door de dunne en atletische bouw kan de bokser zijn conditie gebruiken om een gevecht over te nemen en de controle over het tempo te grijpen.
Groot-Boned
Een bokstheorie van Leandro Solis op Bad Left Hook.com geeft aan dat vechters met een "grote been" een voordeel hebben ten opzichte van concurrenten. Hoewel dit een vage term is, gebruikte Solis polsmaat als een indicator voor grotere en sterkere botten. De theorie van Solis zegt dat een vechter met grote botten een klap beter kan nemen dan een concurrent en een hardere klap kan leveren. Een grotere pols is vaak een indicatie van een grotere hand die een krachtigere stoot kan geven en een grotere kin die er één kan absorberen. Solis gebruikte polsmetingen van tientallen jagers in verschillende middengewichtsklassen, en het was niet verwonderlijk dat kampioensbokser Manny Pacquiao de grootste pols van de concurrenten liet meten.
