Spierletsels staan bekend als verrekkingen, maar knieverstuikingen zijn het gevolg van gewrichtsblessures. Ligamenten ondersteunen de gewrichten in uw lichaam en verbinden uw botten met elkaar. Gevormd uit vezelachtig weefsel, strekken ligamenten zich net als elastiek. De meeste verstuikingen komen voor in de enkel, knie of pols en zijn het gevolg van sportactiviteiten. Knie verstuikingen kunnen bijzonder pijnlijk zijn.
Een verstuikte knie is vaak het gevolg van een traumatische gebeurtenis, zoals het draaien van uw knie in een onnatuurlijke positie, vallen of uw beweging te snel vertragen. Naarmate de ligamenten in je knie hun grenzen overschrijden, beginnen ligamentvezels opeenvolgend te falen. Het vezelfalen resulteert uiteindelijk in het volledig scheuren van het ligament. Vier belangrijke ligamenten zorgen voor stabiliteit van uw knie en kunnen worden verstuikt: de mediale collaterale ligament, aan de binnenkant van de knie; het laterale collaterale ligament, aan de buitenkant van de knie; en het voorste kruisband en achterste kruisband, beide diep in het kniegewricht.
Als er een verstuiking is opgetreden, kunt u een plop-, knip- of scheurgevoel opmerken op het moment van uw blessure. Dit wordt meestal gevolgd door pijn, zwelling en moeite om gewicht op uw knie te dragen. Stijfheid en blauwe plekken ontwikkelen zich meestal 24 tot 48 uur na het letsel. De meest voorkomende MCL-verwondingen ontstaan door een zijdelingse botsing aan de buitenkant van de knie, waardoor deze krachtig naar binnen moet buigen, zoals bij een botsing. ACL-spanningen komen vaker voor door een contactloos draaiend mechanisme, zoals bij een abrupte stop en draaien tijdens een snijmanoeuvre.
Zoek medische hulp, vooral als uw knie is opgezwollen. Om de stabiliteit van uw knie en de mate van uw verwonding te bepalen, zal een arts het gebied onderzoeken op zwelling, gevoeligheid en blauwe plekken. Als je letsel diep in je kniegewricht zit, zijn de symptomen mogelijk niet meteen duidelijk. Het is altijd een goed idee om de gewonde knie te vergelijken met de niet-gewonde. Het onderzoek van uw letsel kan moeilijk zijn omdat uw gewricht extreem pijnlijk kan zijn. Sommige gewrichtsblessures vereisen speciale klinische onderzoekstechnieken om de mate van letsel en instabiliteit te bepalen. Varus- of valgus-stresstests worden gebruikt om verstuikingen van de MCL of LCL te diagnosticeren. Tijdens deze test plaatst de onderzoeker een hand op de dij, buigt de knie tot 30 graden flexie en duwt het onderbeen naar binnen (varus) of naar buiten (valgus). Pijn aan de binnenkant van de knie met een valgus-spanning vertegenwoordigt een spanning op de MCL en ook pijn aan het buitenste aspect van de knie met een varus-spanning zou een LCL-spanning vertegenwoordigen. Een onbehandelde verstuiking of chronisch letsel kan instabiliteit van de gewrichten veroorzaken en aanhoudende instabiliteit van de gewrichten kan de verslechtering van de knie versnellen.
