De body mass index, of BMI, een formule afgeleid van uw lengte en gewicht, is de dominante indicator in de medische gemeenschap van een gezond gewicht. BMI heeft echter zijn critici, omdat het geen rekening houdt met tailleomtrek of leeftijd. Bij ouderen, bijvoorbeeld, zijn studies gemengd over de impact van een licht verhoogde BMI op de gezondheid en mortaliteit bij ouderen, wat aangeeft dat de richtlijnen te restrictief kunnen zijn voor mensen ouder dan 60.
Doel
De BMI is een betrouwbare indicator voor lichaamsvet in vergelijking met meer directe maatregelen zoals onderwater wegen, volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention, of CDC. De CDC waarschuwt echter dat BMI geen diagnostisch hulpmiddel is en dat een persoon die obesitas beschouwt op basis van zijn BMI, verder moet worden getest om zijn werkelijke percentage lichaamsvet en algehele gezondheidsrisico te bepalen.
Definities
Je BMI is het resultaat van een berekening op basis van je lengte en huidige gewicht. Deel in standaardmaten uw gewicht in ponden door het kwadraat van uw lengte in inches vermenigvuldigd met 703: huidig gewicht / (lengte X lengte) X 703. Het acceptabele bereik van BMI is 18, 5 tot 24, 9. Een BMI onder de 18, 5 wordt als ondergewicht beschouwd, terwijl een BMI tussen 25 en 29, 9 als overgewicht wordt beschouwd. BMI's ouder dan 30 zijn zwaarlijvig.
BMI in senioren
De overgewichtaanduiding - een BMI tussen 25 en 29, 9 - is een indicator voor alle oorzaken en cardiovasculaire mortaliteit bij jongere volwassenen, maar bij senioren lijkt die trend om te keren. Een Yale-studie uitgevoerd in 2001 met behulp van de Amerikaanse klinische richtlijnen van het National Heart, Lung and Blood Institute over de identificatie, evaluatie en behandeling van overgewicht en obesitas bij volwassenen vond geen correlatie tussen senioren die licht overgewicht hadden en verhoogde sterftecijfers. In feite hadden deelnemers aan de studie met het label overgewicht een lager sterftecijfer dan die binnen het acceptabele bereik, wat suggereert dat het ideale gewicht voor senioren, gemeten aan de hand van BMI, misschien te beperkend is.
Lichaamssamenstelling
Naarmate je ouder wordt, verlies je spiermassa. Het wordt sarcopenie genoemd, en naarmate de spiermassa afneemt, centraliseert vetweefsel, om zo te zeggen de gaten op te vullen. Je hebt ook de neiging om meer vet op te slaan naarmate de leeftijd vordert, waardoor je een stabiel of licht stijgend gewicht behoudt. Sarcopenie bij zwaarlijvige oudere patiënten wordt geassocieerd met functionele beperkingen en invaliditeit, dus de hogere BMI-waarden die op obesitas duiden, kunnen wijzen op slechte gezondheidsresultaten bij zowel senioren als jongere volwassenen. Dat suggereert dat een ideaal gewichtsbereik voor senioren ergens tussen de bovengrens voor een goede gezondheid voor jongere volwassenen en het obesitasbereik ligt dat schadelijk is voor patiënten van alle leeftijden. De Yale-studie concludeert dat 27, en niet 25, misschien de ideale bovengrens voor BMI bij ouderen zou moeten zijn.
Gewichtsverlies bij senioren
Behandeling van senioren met een BMI in het bereik van licht overgewicht zoals jongere volwassenen kan een negatief effect hebben op de algemene gezondheids- en sterftecijfers. Beperkte caloriediëten bij oudere patiënten die niet zwaarlijvig zijn, zijn gecorreleerd met negatieve gezondheidsresultaten, zegt Harlan M. Krumholz, MD, die de Yale-studie leidde. De potentiële schade aan oudere volwassenen veroorzaakt door dieet-geïnduceerd gewichtsverlies ondersteunt een minder rigide definitie van "ideaal gewicht" voor senioren.
