Fructose, dat gewoonlijk fruitsuiker wordt genoemd, is een monosacharide. Dit is een biochemische term voor een enkele suikerring bestaande uit koolstof, waterstof en zuurstof. Fructose is nauw verwant aan glucose en is net als glucose een component van tafelsuiker. Tafelsuiker en fruit zijn de twee belangrijkste natuurlijke bronnen van fructose in het dieet, hoewel mensen die grote hoeveelheden verwerkt voedsel eten ook significante fructose krijgen door maïsstroop met een hoge fructose. Fructose heeft verschillende rollen in het lichaam.
Energie productie
Lichaamscellen hebben energie nodig om verschillende processen aan te kunnen. Volgens Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham in hun boek 'Biochemie', een belangrijk gebruik van energie door veel cellen is het handhaven van het zogenaamde 'rustmembraanpotentieel', waardoor cellen bepaalde stoffen kunnen opnemen uit de vloeistof die hen omringt en cel toelaat naar cel communicatie. Net als glucose is fructose een energiebron voor de cellen. Cellen verwerken fructose om energie te extraheren via een proces dat aërobe ademhaling wordt genoemd, wat in wezen betekent verbranding van fructose in aanwezigheid van zuurstof om ATP, het cellulaire energiemolecuul, te produceren.
Glycogeenproductie
De cellen kunnen ook fructose gebruiken om een belangrijke vorm van opslagkoolhydraat te maken, glycogeen genoemd. Volgens Dr. Lauralee Sherwood in haar boek 'Human Physiology' slaan de lever en spieren glycogeen op, dat bestaat uit lange ketens van glucose, om te voorzien in cellulaire glucosebehoeften tijdens noodsituaties of vastenperioden. De spieren behouden glycogeen voor eigen gebruik, terwijl de lever glycogeen afbreekt om glucose in de bloedbaan vrij te maken voor gebruik door alle lichaamscellen. Gedeeltelijke afbraak van fructose produceert de verbindingen glyceraldehyde en dihydroxyacetonfosfaat. Modificatie van glyceraldehyde om glyceraldehyde-3 fosfaat te produceren maakt de productie van glycogeen mogelijk - het glyceraldehyde-3 fosfaat reageert met dihydroxyaceton fosfaat om een voorloper in glycogeen synthese te produceren.
Vetopslag
Naast het opslaan van energie in de vorm van glycogeen, slaat het lichaam ook energie op in de vorm van triglyceride of vet. Vet, zegt Dr. Gary Thibodeau in zijn boek 'Anatomy and Physiology', is een belangrijke vorm van energieopslag omdat het zowel licht als energetisch dicht is. Als zodanig kan het lichaam een aanzienlijke hoeveelheid energie opslaan zonder een significante hoeveelheid opgeslagen gewicht. Chemische reacties modificeren fructose om de voorlopers van vetsynthese te produceren.
