Voedingsmiddelen die helemaal niet zijn verwerkt, gaan niet eeuwig mee - denk aan fruit, groenten en eiwitten zoals kip of eieren. Daarom gebruiken voedselproducenten doorgaans monoglyceriden en diglyceriden om de houdbaarheid van een product te verlengen, hoewel monoglyceriden van nature voorkomen in sommige voedingsmiddelen die plantaardige of dierlijke vetten of oliën bevatten. Deze additieven dienen als emulgatoren, die vet bevattende ingrediënten combineren met die met water, die elkaar op natuurlijke wijze afstoten. Mono- en diglyceriden, gedeeltelijk gemaakt van vetzuren, zijn vergelijkbaar met triglyceriden, het overheersende vet in voedsel, volgens de Harvard TH Chan School of Public Health, behalve dat ze worden geclassificeerd als emulgatoren in plaats van lipiden.
Voedingsmiddelen die mono- en diglyceriden bevatten
Monoglyceriden en diglyceriden in levensmiddelen zijn doorgaans die welke worden verwerkt en verpakt, waarvan sommige de minst gezonde voedingsproducten op de markt zijn. Dit omvat gebakken goederen, frisdranken, snoep, gom, slagroom, ijs, margarine en bakvet. Een studie uit 2017, gepubliceerd in het Journal of Experimental Food Chemistry, merkte zelfs op dat monoglyceriden en diglyceriden ongeveer 70 procent van de emulgatoren zijn die in de Amerikaanse voedingsindustrie worden gebruikt.
Het risico van transvetten
Transvetten zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op tal van ziekten, waaronder hartaandoeningen, beroertes en diabetes. Ze bevorderen ontstekingen en obesitas, verhogen LDL-cholesterolwaarden en verlagen HDL-cholesterolwaarden. Mono- en diglyceriden, die gedeeltelijk uit vetzuren bestaan, kunnen transvetten bevatten, hetzij wanneer ze in een laboratorium worden vervaardigd, of als ze afkomstig zijn van dierlijke of plantaardige bronnen, wanneer ze worden blootgesteld aan hitte voor verwerking in verpakte en bereide voedingsmiddelen.
FDA-etiketteringswetgeving
In 2006 begon de Amerikaanse Food and Drug Administration te eisen dat alle voedselproducenten het transvetgehalte van een voedsel op het etiket vermelden. Deze wet is van toepassing op lipiden, zoals triglyceriden, maar niet op emulgatoren zoals mono- en diglyceriden. Daarom vallen mono- en diglyceriden transvetzuren, hoewel ze niet onder deze etiketteringsvereisten vallen. Dit betekent dat een voedingsmiddel kan worden geëtiketteerd als dat het "0 procent transvet" bezit, maar nog steeds transvetzuren van mono- en diglyceriden bevat.
Andere additieven in voedsel
Veel verschillende chemicaliën kunnen worden gebruikt bij de productie van mono- en diglyceriden die nog aanwezig zijn in het eindproduct. Een van de meest voorkomende is verharde palmolie of palmolie die wordt blootgesteld aan waterstof en hoge temperaturen, een proces dat transvetten vormt. Andere mogelijke verbindingen die worden toegevoegd bij het maken van mono- en diglyceriden zijn nikkel, wijnsteenzuur, synthetisch melkzuur, ricinusvetzuren en natriumhydroxide, die elk gezondheidsrisico's kunnen opleveren. Er is echter onvoldoende onderzoek gedaan naar de potentiële gezondheidsgevaren van deze verbindingen.
