Het was slechts een kwestie van tijd voordat mountainbikeliefhebbers en wegracers hun krachten bundelden. Toen het weer in het hele land koud en nat werd en het wegraceseizoen eindigde, namen wegfietsers lichtgewicht racefietsen met grotere bandenspeling en sterkere remmen off-road, en cyclocross was geboren. Deze sport vindt plaats in modder, sneeuw en vuil en is een opwindend alternatief voor traditionele wegraces. De fietsen zijn vergelijkbaar, maar een paar belangrijke verschillen benadrukken de behoeften van concurrerende cyclocross-rijders.
Geboren op de weg
De frames van de cyclocross-fietsen lijken sterk op die van traditionele racefietsen, die zijn gebouwd voor snelheid en de rijder in een agressieve positie plaatsen met drop bars voor meerdere handposities. Racefietsen gebruiken remklauw velgremmen en 700c wielen, en zijn gebouwd met minimale bandenspeling voor betere aerodynamica en minder gewicht. Racefietsen kunnen uit verschillende materialen worden gebouwd, maar koolstofvezel is alom aanwezig op de hoogste niveaus van concurrentie.
Bloed, zweet en modder
De cyclocross fiets is een hybride van off-road en on-road prestaties. Door de grotere bandenspeling in de vork en het frame kunnen veel grotere, knobbier offroad-banden worden gebruikt die hun grip op onvoorspelbaar terrein behouden. Velgremmen komen minder vaak voor, waarbij de meeste cyclocross-fietsen gebruikmaken van de schijfremmen van een mountainbiker, die voor consistentere remkracht zorgen in natte omstandigheden. Een cyclocross fiets streeft nog steeds naar het lage gewicht van een racefiets, omdat fietsers hun fietsen vaak over steile obstakels moeten vervoeren waar ze niet over kunnen rijden.
