Groenten eten is belangrijk voor een goede gezondheid, en weten hoe je ze moet bereiden op een manier die hun vezelgehalte evenals de vitamines en mineralen behoudt, zal je maaltijden des te voedzamer maken. Eet groenten indien mogelijk rauw in plaats van gekookt. En omdat veel van de vezels in bepaalde groenten, zoals aardappelen, in de schil zitten, is het een goed idee om de schil op groenten te laten zitten als je kunt.
Factoren in vezelverlies
Bepaalde factoren kunnen van invloed zijn op hoeveel vezels er tijdens het koken van groenten verloren gaat. Groenten verliezen vezels alleen al door het schillen. En volgens het "Pakistan Journal of Nutrition" verloren groenten die voor het koken werden geschild tijdens het koken meer voedingsstoffen dan groenten die dat niet waren.
Beste kookmethoden
De kookmethode die u gebruikt, heeft invloed op het vezelverlies in groenten. Stomen of magnetrongroenten leiden bijvoorbeeld tot minder vezelverlies dan koken. Sommige voedingsstoffen in groenten logen in het water uit als ze worden gekookt, dus als je groenten moet koken, gebruik je het kookwater in soepen of sauzen zodat je nog steeds de voeding krijgt. Welke kookmethode u ook gebruikt, houd de kooktijden zo kort mogelijk om vezels en voedingsstoffen te behouden.
Beste vezelrijke groenten
Volgens MayoClinic.com moeten mannen dagelijks 38 gram vezels krijgen tot de leeftijd van 50 en 30 g per dag, terwijl vrouwen respectievelijk 25 en 21 g per dag nodig hebben. De groenten met het hoogste vezelgehalte zijn artisjokken, met 10, 3 g in een medium gekookte artisjok, en erwten, met 8, 8 g per gekookt kopje. Broccoli (5, 1 g per gekookt kopje) en raapstelen (5 g per gekookt kopje) staan ook hoog op de lijst van de website.
Het belang van vezels
Het eten van een vezelrijk dieet kan veel voordelen hebben, zoals het regelmatig houden van de stoelgang en het helpen van gewichtsverlies. Bovendien kan het consumeren van veel vezels ook het cholesterol verlagen en uw bloedsuikerspiegel regelen. Een vezelrijk dieet vermindert ook het risico op het ontwikkelen van aambeien.
