Vrouwen hebben meestal een hoger lichaamsvetpercentage dan mannen, en het grootste deel van hun vet hoopt zich op in het heup- en dijgebied, zegt instructeur Len Kravitz van de University of New Mexico. Om nog erger te maken, dijvet is minder ontvankelijk voor aerobe oefeningen dan buikvet, meldt Clarence Bass, auteur van de "Ripped" -serie van trainingsboeken. Hoewel je anatomie je bestemming kan zijn, hoeft het niet je bron van wanhoop te zijn.
Metabolisme versus mobilisatie
Hoewel sommige mensen de termen vetmetabolisme en vetmobilisatie door elkaar gebruiken, verwijzen ze eigenlijk naar biologische processen. Vetmetabolisme verwijst naar de biologische afbraak van vetten; vetmobilisatie, lipolyse genoemd, beschrijft het vrijkomen van vet uit de opslaglocaties van uw lichaam. Dit houdt in dat u vet kunt metaboliseren door het spijsverteringsproces en aerobe inspanning, maar niet kunt mobiliseren naar of weg van de gewenste opslagplaats. Deze informatie illustreert de mythe van spotreductie-oefeningen, apparatuur en crèmes.
Alpha versus Beta
Vetmobilisatie is afhankelijk van het enzym en de hormonale make-up van een bepaald gebied, niet van externe factoren zoals lichaamsbeweging, massage en dij-afslankcrèmes. Hormoongevoelige lipase, HSL genaamd, en lipoproteïne-lipase, LPL genaamd, zijn de enzymen die verantwoordelijk zijn voor vetmobilisatie. HSL zit in uw vetcellen. Het hormoon epinefrine stimuleert HSL en het stimulatieproces veroorzaakt lipolyse. Epinefrine heeft twee hoofdtypen receptoren - alfa en bèta. Beta-receptoren stimuleren de mobilisatie van vet, terwijl alfa-receptoren dit voorkomen. Het buikgebied heeft meer bèta-receptoren, maar alfa-receptoren domineren het heup- en dijgebied.
Alpha Dij Conundrum
Vrouwen hebben een hoger percentage alfa-receptervet in hun heup- en dijgebied, meldt Ellen Blaak, auteur van een onderzoek uit november 2001, gepubliceerd in "Current Opinion in Clinical Nutrition & Metabolic Care." De resultaten van Blaak's onderzoek geven ook aan dat vrouwen in vergelijking met mannen een groter percentage vet gebruiken als energiebrandstof tijdens aerobe oefeningen. Dit kan verklaren waarom het zo moeilijk is voor vrouwen om vet rond hun dijen te verliezen, zelfs tijdens intensieve, vetverbrandende trainingen.
Het goede nieuws
Een vrouw is misschien ongelukkig over haar dijen, maar overtollig buikvet vormt ernstige gezondheidsrisico's, meldt "Scientific American." Deze omvatten een verhoogd risico op diabetes, kransslagaderaandoeningen, verhoogde triglyceriden, kanker en hypertensie. MayoClinic.com voegt beroerte, metabool syndroom en lage niveaus van hoge dichtheid lipoproteïne of "goede" cholesterol toe aan de lijst. Uit onderzoek aan de Universiteit van Oxford en het Churchill Hospital in het Verenigd Koninkrijk is daarentegen gebleken dat dij- en kontvet extra bescherming bieden tegen diabetes en hartziekten.
