Natrium, kalium en andere voedingsstoffen zijn nodig om de normale gezondheid van het lichaam te behouden. Deze elementen, samen met verschillende andere, zijn absolute vereisten voor het menselijk leven. Ze zijn zo fundamenteel voor de functie van elke cel dat elke onbalans tussen hen ernstige problemen kan veroorzaken. Het hart is een orgaan dat bijzonder gevoelig is voor veranderingen in de verhoudingen van deze elementen in het bloed.
Natrium en kalium
Natrium en kalium zijn elementen die in de natuur voorkomen. In planten en dieren kunnen ze bestaan gebonden aan andere atomen of grote moleculen, zoals voorkomt in respectievelijk de zout- of gechelateerde vormen van deze elementen. Wanneer deze vormen worden ingenomen, verwerkt het lichaam ze en maakt de natrium- en kaliumatomen vrij van hun tegenhangers. Natrium en kalium staan bekend als elektrolyten, omdat ze, eenmaal afgegeven uit een gebonden toestand, ionen worden in een wateromgeving. Elektrolyten kunnen elektriciteit geleiden. Deze fundamentele fysische eigenschap is waarom natrium- en kaliumionen, onder andere ionen, worden gebruikt om fundamentele processen in het lichaam uit te voeren.
Fundamentele behoefte
Natrium, kalium en andere ionen zijn cruciale componenten van het leven en noodzakelijk in elke cel van het lichaam. Ze worden gebruikt in een breed scala van celprocessen, zoals het handhaven van de integriteit van de celmembraan, het reguleren van de waterbalans tussen cellen en hun extracellulaire ruimte, en het transporteren van voedingsstoffen of afval over celmembranen. "The Textbook of Medical Physiology" zegt dat, omdat zoveel vitale functies op deze elementen zijn gebaseerd, hun evenwicht strak wordt gereguleerd door het lichaam. Elke onbalans van natrium, kalium of andere elektrolyten kan de normale functie van verschillende weefsels en organen, zoals het hart, compenseren. Het kennen van de bloedspiegels van natrium, kalium en andere elektrolyten door laboratoriumtesten geeft artsen een venster op de gezondheid van het lichaam en kan helpen bij het diagnosticeren van een aantal pathologieën op basis van de relatieve verhoudingen van elektrolyten.
Natrium- en kaliumonevenwicht
Volgens de "Encyclopedia of Surgery" is het normale natriumgehalte in het bloed 135 tot 145 mEq per liter. Het normale kaliumgehalte in het bloed is 3, 5 tot 5, 0 mEq per liter. Als natrium of kalium deze niveaus in het bloed overschrijden, worden de aandoeningen respectievelijk hypernatremie of hyperkaliëmie genoemd. Als natrium of kalium onder deze niveaus in het bloed daalt, worden de aandoeningen respectievelijk hyponatriëmie of hypokaliëmie genoemd. De organen die het meest verantwoordelijk zijn voor het reguleren van de bloedspiegels van deze elektrolyten zijn de nieren. Als de nieren deze elektrolyten niet effectief vasthouden of uitscheiden volgens de behoeften van het lichaam, kan een elektrolytenbalans ontstaan. Dit gebeurt met een nierziekte of tijdens het nemen van bepaalde medicijnen.
Hart functie
Het hart is een van de organen die het meest onmiddellijk worden beïnvloed door de niveaus van natrium en kalium in het bloed. Om het hart goed te laten werken, moet de elektrolytenbalans in het bloed binnen het normale bereik worden gehouden. Anders zullen hartafwijkingen zich snel manifesteren. Deze onregelmatigheden hebben betrekking op fysiologische eigenschappen zoals de samentrekkracht van het hart en de snelheid of het ritme. Er is een complex verband tussen elektrolyten en hartfunctie. Over het algemeen kunnen hogere kaliumgehaltes in het bloed een vertraagde hartslag en onregelmatige hartslag of aritmie veroorzaken, terwijl lagere niveaus een snelle hartslag veroorzaken. Overmatige natriumspiegels in het bloed kunnen ook de hartfunctie onderdrukken, terwijl hogere natriumspiegels hartfibrilleren kunnen veroorzaken, een soort onregelmatig hartritme. Een arts moet de relatieve verhoudingen van elektrolyten beoordelen om te bepalen of de hartfunctie wordt beïnvloed door de onbalans.
