Vitamine B-6 en vitamine B-12 zijn belangrijke leden van de B-vitaminefamilie, maar ze zijn niet identiek in hun voordelen voor het lichaam of de manier waarop het lichaam ze verwerkt. Hoewel ze vaak in combinatie worden ingenomen in de vorm van B-complex supplementen, kunnen ze onafhankelijk worden ingenomen en hebben ze verschillende natuurlijke bronnen. De verschillen tussen hen zijn belangrijk om te begrijpen om ze optimaal te gebruiken om uw gezondheid mogelijk te verbeteren.
Opslag in het lichaam
Het lichaam slaat B-6 en B-12 op in de lever, maar een tekort aan B-12 komt vaker voor, volgens het Linus Pauling Institute. Een B12-tekort kan het gevolg zijn omdat het lichaam moeite heeft om B12 uit het dieet te absorberen, vooral naarmate het ouder wordt, waardoor tekort vaker voorkomt bij oudere Amerikanen die hun bestaande vitaminewinkels hebben uitgeput zonder ze te kunnen aanvullen.
Chemische make-up
Vitamine B-12 heeft een enkelvoudige structuur die wordt gedeeld door geen enkele andere vitamine, merkt het Linus Pauling Institute op. Het bevat het zeldzame element kobalt, waardoor het de enige vitamine is die een metaalion in zijn systeem heeft. De drie meest voorkomende vormen van vitamine B-6 zijn daarentegen gebaseerd op pyridoxine, pyridoxal en pyridoxamine. Beide vitamines zijn oplosbaar in water en metaboliseren in de lever.
Mentale gezondheid
Vitamine B-6 en B-12 spelen verschillende rollen in de geestelijke gezondheid. Vitamine B-6 is essentieel voor de synthese van neurotransmitters en beïnvloedt de niveaus van de hersenen van de stemmingscontrolerende neurotransmitters serotonine en dopamine, volgens het Bureau voor voedingssupplementen. Aan de andere kant is vitamine B12 gerelateerd aan geheugen, met lage niveaus van B12 geassocieerd met zowel dementie als de ziekte van Alzheimer. Suppletie van B-12 voor personen met dementie is veelbelovend gebleken bij het verminderen van symptomen, hoewel het supplement geen remedie is, meldt het Linus Pauling Institute.
Gevaar voor het lichaam
Vitamine B-12 en vitamine B-6 vormen verschillende risicofactoren voor het lichaam. Vitamine B-6 is ontworpen om te worden genomen in doses van 1, 3 mg per dag gedurende het grootste deel van het leven, met een bovengrens van 100 mg per dag. Het overschrijden van deze bovengrens kan leiden tot zenuwbeschadiging, met name in de armen en benen, merkt het Bureau voor voedingssupplementen op. De schade is omkeerbaar als vitamine B-6-waarden worden verlaagd. Aan de andere kant merkt het Linus Pauling Instituut op dat vitamine B-12 geen bovengrens heeft en dat het nemen van hoge doses geen bekende bijwerkingen veroorzaakt, tenzij er een reeds bestaande B-12-gevoeligheid is.
