Tilapia en andere soorten vis kunnen deel uitmaken van een gezond, uitgebalanceerd dieet. Vis is een rijke bron van eiwitten en hart-gezonde omega-3-vetzuren. Het bevat weinig verzadigd vet en biedt een aantal essentiële vitamines en mineralen. Sommige mensen moeten echter de hoeveelheid vis die ze eten beperken om hun blootstelling aan milieuverontreinigende stoffen te verminderen.
Bedenkingen
Kwik is een natuurlijk voorkomend metaal dat door bacteriën in de oceaan en waterwegen wordt omgezet in methylkwik. Bijna alle soorten zeevruchten bevatten sporen van methylkwik. Bepaalde vissen verzamelen echter methylkwik op extreem hoge niveaus. Methylkwik wordt gemakkelijk opgenomen door het menselijk lichaam en fungeert als een neurotoxine, dat interfereert met de hersenen en het zenuwstelsel.
Groepen die risico lopen
Blootstelling aan kwik kan bijzonder gevaarlijk zijn voor een ongeboren baby of jong kind, omdat het zenuwstelsel zich nog steeds ontwikkelt. De Amerikaanse Food and Drug Administration en het Environmental Protection Agency adviseren alle vrouwen in de vruchtbare leeftijd om kwikrijke vissen te vermijden. Zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven en jonge kinderen moeten ook vissen met veel kwik vermijden en alleen vis en schaaldieren consumeren die minder kwik bevatten.
bedragen
Vissen die zeer hoge niveaus van methylkwik verzamelen, zijn over het algemeen grote, roofzuchtige oceaanvissen in de buurt van de top van de voedselketen. Tilapia is een kleinere, snelgroeiende en kort levende vis. Als zodanig heeft tilapia lagere niveaus van methylkwik dan veel andere vissen. Mensen uit risicogroepen kunnen veilig genieten van twee 6 oz. porties tilapia of andere kwikarme vissen per week.
alternatieven
Andere soorten low-methylkwikvis zijn ansjovis, botervis, meerval, croaker, bot, schelvis, haring, mul, baars, schol, zalm, sardines, shad, tong, zoetwaterforel, witvis en wijting. Veel soorten schelpdieren bevatten weinig methylkwik, zoals oesters, sint-jakobsschelpen, garnalen, inktvis, clam, krab en langoesten. Neem contact op met uw lokale gezondheidsinstanties voor informatie over de veiligheid van vissen die u zelf vangt.
