Natrium is een elektrolyt dat helpt de bloeddruk en vloeistofniveaus in uw lichaam te reguleren; het speelt ook een rol in de normale functie van zenuwen en spieren. Een natriumgehalte in het bloed onder 135 mmol / L wordt als laag beschouwd. Hoofdpijn, misselijkheid, zwakte, verwarring of gebrek aan energie zijn typische symptomen van laag natriumgehalte, ook hyponatriëmie genoemd. U kunt echter geen symptomen ervaren. Hyponatriëmie wordt veroorzaakt door verschillende ziekten die de water- en natriumspiegel beïnvloeden.
Hypervolemische hyponatriëmie
Hypervolemische hyponatriëmie is een aandoening waarbij een laag natriumgehalte in uw bloed te wijten is aan een toename van water en natrium - maar de watertoename is groter en verdunt het natrium. De meest voorkomende oorzaken van hypervolemische hyponatriëmie zijn hart-, nier- en leverfalen. Tijdens congestief hartfalen kan het hart niet voldoende bloed pompen. Dit veroorzaakt vochtophoping in het lichaam. Cirrose wordt gekenmerkt door littekens van de lever en een slechte leverfunctie, die ook vochtophoping veroorzaakt. Nierziekte die resulteert in eiwit kan ook leiden tot overmatige vochtophoping en hyponatriëmie.
Euvolemische hyponatriëmie
Bij euvolemische hyponatriëmie blijft de hoeveelheid natrium in uw lichaam hetzelfde terwijl de hoeveelheid water toeneemt. Euvolemische hyponatriëmie is de meest voorkomende vorm van natriumarm die in het ziekenhuis wordt gediagnosticeerd. Dit vaak vanwege de infusie van grote volumes van bepaalde soorten IV-vloeistoffen. Een aandoening die het syndroom van ongepaste secretie van antidiuretisch hormoon of SIADH wordt genoemd, kan ook leiden tot euvolemische hyponatriëmie. In SIADH worden overmatige hoeveelheden van het hormoon ADH geproduceerd. ADH reguleert lichaamswater. Overmaat ADH zorgt ervoor dat de nieren te veel water vasthouden. Bepaalde soorten kanker, longinfecties en hersenaandoeningen kunnen SIADH veroorzaken. Lage schildklierfunctie of hypothyreoïdie kan bij sommige mensen ook leiden tot euvolemische hyponatriëmie.
Hypovolemische hyponatriëmie
Wanneer zowel natrium als water uit uw lichaam verloren gaan, maar natrium in grotere mate verloren gaat, ontstaat hypovolemische hyponatriëmie. Deze aandoening kan zich ontwikkelen bij bepaalde soorten chronische nieraandoeningen: natrium dat normaal door de nieren wordt vastgehouden, gaat verloren in de urine. Bij de ziekte van Addison worden vochtregulerende hormonen in onvoldoende hoeveelheden geproduceerd, waardoor in mindere mate natrium en water verloren gaan. Hyponatriëmie kan ook optreden wanneer overmatig waterverbruik optreedt tijdens zware inspanningen zoals het lopen van een marathon. Bij het zweten verliest u bijvoorbeeld natrium. Als u te grote hoeveelheden water drinkt, kan het resterende natrium in uw bloed worden verdund. Diarree of braken kan ook leiden tot hyponatriëmie, als gevolg van vochtverlies en natrium. Hoofdletsel, bloedingen in de hersenen en bepaalde soorten hersenchirurgie kunnen ook leiden tot hypovolemische hyponatriëmie.
Geneesmiddelgeïnduceerde hyponatriëmie
Bepaalde medicijnen en medicijnen kunnen het natriumgehalte in uw lichaam veranderen. Diuretische medicijnen veroorzaken meestal hyponatriëmie, omdat ze uw nieren stimuleren om natrium in de urine uit te scheiden. Andere medicijnen, zoals bepaalde antidepressiva en pijnstillers, kunnen leiden tot overmatige productie van ADH-hormonen. SIADH kan zich ook ontwikkelen met behulp van de straatdrug MDMA, gewoonlijk Ecstasy genoemd.
