Wanneer het lichaam gewond is, worden signalen verzonden vanaf de plaats van beschadiging van het ruggenmerg. Als centraal commandocentrum regelt het zenuwstelsel de reactie van het lichaam op de pijn door verschillende reflexen. Als u bijvoorbeeld pijn in uw hand ervaart, zal uw arm snel samentrekken om uw hand uit gevaar te trekken. Op dezelfde manier reageert je hart op een wederkerende manier op de pijn door de hartslag te verhogen. In evolutionaire zin bereidt deze "vecht- of vlucht" -reactie je voor op het omgaan met de bron van de pijn, of dit nu een roofdier is of een hete plaat.
Autonomische hartslagregeling
De samentrekking van uw hart wordt gereguleerd door een constant actieve verzameling cellen die bekend staat als de Sino-atriale Node of SA-knoop. Door de stroom ionen in en uit cellen nauwkeurig te regelen, kan de SA-knoop spontaan de elektrische stimulatie genereren die uw hart doet slaan. De snelheid waarmee de SA-knoop contractie stimuleert, wordt voornamelijk bepaald door zenuwvezels van het autonome zenuwstelsel. Samengesteld uit een sympathische en parasympathische tak, regelt de autonomie de hartslag op een autonome basis, vandaar de naam. Wanneer de sympathische tak actiever is, wat optreedt tijdens pijn, neemt de activiteit van de SA-knoop toe en versnelt de hartslag dienovereenkomstig. Anders regelt de parasympathische tak de hartslag en houdt deze in het algemeen ongeveer 70 slagen per minuut.
Pijnroutes
Gespecialiseerde zenuwuiteinden, bekend als nociceptoren, aanwezig op het oppervlak van uw huid, zijn ontworpen om specifiek pijnsignalen te dragen. Deze zenuwen staan volledig los van de sensorische cellen die je vertellen waar je hand in de ruimte is of met wat voor soort oppervlak er contact mee is. Er zijn verschillende soorten nociceptoren, sommige dragen pijnsignalen van extreme temperaturen, andere dragen signalen van mechanische pijnbronnen. In beide gevallen wordt de pijninformatie naar het ruggenmerg gestuurd, waar het informatie doorgeeft aan de sympathische tak van het autonome zenuwstelsel. Activering van de sympathiek leidt tot verschillende aanpassingen, waaronder veranderingen in hartactiviteit.
Sympathieke activering
Volgens een studie gepubliceerd in 1998 in het "Journal of Hypertension", was er een significante correlatie tussen hartslag en afgifte van sympathische hormonen bij proefpersonen. De normale, fysiologische reactie op sympathische activiteit is een verhoogde cardiale output, die wordt bepaald door de hartslag en het slagvolume. Als gevolg hiervan neemt de hartslag toe bij sympathische activering om het lichaam voor te bereiden op energierijke activiteit.
toepassingen
In de meeste gevallen zijn de versnelde hartslagen die met pijn worden ervaren onschadelijk. Als u echter een voorgeschiedenis heeft van hart- en vaatziekten, waaronder hartfalen, aritmieën, hypertensie of hartaanval, is het mogelijk dat u ook geen verhoogde hartslag verdraagt. In sommige gevallen kunnen de complicaties van deze aandoeningen worden veroorzaakt met plotselinge verhogingen van de hartslag en cardiale output.
