Ziekte, veroudering en inactiviteit zullen je spieren doen atrofiëren. Er zullen minder opname van voedingsstoffen en bloedstroom zijn als uw spieren krimpen. Verschillende behandelingen kunnen spieratrofie helpen bestrijden. Neem echter eerst contact op met uw zorgteam voordat u deze medische diagnose stelt of behandelt.
Inzicht in de epidemiologie van Muscle Atrophy
Spieratrofie verschijnt als gevolg van veel medische aandoeningen, variërend van sportblessures tot kankertumoren. De grootste prevalentie komt echter voor bij oudere volwassenen. Artsen verwijzen naar leeftijdsgebonden spieratrofie als sarcopenie. Bijna 1 op de 3 oudere volwassenen in de VS voldoet aan de criteria voor deze ziekte, volgens een rapport uit 2017 in het tijdschrift Bone. Deze verhouding stijgt tot 1 op 2 op 80-jarige leeftijd.
De tijdlijn van Atrophy begrijpen
Mensen denken dat spieratrofie optreedt na een lange periode van inactiviteit. Toch gebeurt het relatief snel. Een rapport uit 2016 van de Universiteit Maastricht keek naar de tijdlijn van atrophy bij gezonde volwassenen tijdens een beperkt bewegingsprotocol.
Deelnemers hadden twee weken een enkel been geïmmobiliseerd. In vergelijking met het vrije been vertoonden de proefpersonen beenatrofie - een verlies van 3, 5 procent in hun dijmassa binnen vijf dagen. Ze vertoonden ook een verlies van 9 procent in hun spierkracht tijdens dezelfde periode.
De anatomie van Atrophy begrijpen
Je hebt verschillende soorten spierweefsel. Type I vezels dragen bij aan duuractiviteiten, terwijl type II vezels bijdragen aan krachtactiviteiten. Demografische variabelen correleren goed met het type spieratrofie dat wordt waargenomen. Een artikel uit 2013 in Current Opinion in Clinical Nutrition and Metabolic Care keek naar de moleculaire mechanismen die betrokken zijn bij spieratrofie.
De auteur merkte op dat inactiviteit vooral type I-vezels beïnvloedt, en dat ziekte meestal type II-vezels beïnvloedt. Er is ook een dramatische verschuiving naarmate je ouder wordt. Postmenopauzale vrouwen hebben bijvoorbeeld vaak hoge niveaus van type II spieratrofie.
De tekens van Atrophy begrijpen
Veel medische aandoeningen maken je vatbaar voor het ontwikkelen van spieratrofie, volgens een paper uit 2016 van de Universiteit van Iowa. Ondervoeding, orgaanfalen en aids leiden vaak tot atrofie. Verwondingen zoals brandwonden leiden ook tot een verspillend syndroom dat bekend staat als cachexie . Werken op hoogte of in de ruimte kan ook spieratrofie veroorzaken.
Inzicht in Atrophy's mechanismen
Veel factoren zorgen samen voor spieratrofie, volgens een 2015-rapport in het Journal of Muscle Research and Cell Motility. De organellen, cytoplasma en eiwitten nemen af in de aangetaste spier. Dit verlies veroorzaakt een afname van de spiergrootte. Je put ook de spieropbouwende eiwitten - myosines - in dat gebied uit.
Deze veranderingen maken de spier kwetsbaarder voor gifstoffen die de ontsteking verhogen. Verhogingen van de bloedsuikerspiegel - hyperglykemie - kunnen ook een rol spelen. De spier loopt ook het risico op infecties en zelfs auto-immuunziekten.
Op moleculair niveau breken eiwitten sneller af dan ze kunnen worden herbouwd in een geatrofieerde spier. Je eerste reactie op deze verliezen is een waargenomen verlies van kracht. Dat wil zeggen, in eerste instantie kunnen je spieren in theorie dezelfde kracht produceren, maar je hebt misschien trainingsintolerantie ontwikkeld. Na verloop van tijd zul je zowel de fysieke als mentale controle van geatrofieerde spieren verliezen.
Inzicht in de symptomen van Atrophy
Symptomen van spieratrofie zijn een afname van spierkracht en spieromvang, evenals een toename van spiervermoeidheid. Gedrag, je zult afvallen en je moe voelen. Diagnostische tests zullen hoge niveaus van vrije radicalen en GDF11 aantonen.
De consequenties van Atrophy begrijpen
Mensen met spieratrofie hebben een groter risico op musculoskeletale aandoeningen zoals wervelkromming. Spieratrofie heeft echter nog ernstiger klinische gevolgen, waaronder een afname van lichamelijke activiteit en levenskwaliteit. Het verhoogt ook uw risico op ziekte en overlijden.
Je lichaam vervangt vaak krimpende spieren door ongewenst bindweefsel en vetcellen. Dit proces werkt ook omgekeerd. Obesitas vergemakkelijkt spieratrofie door een complexe reeks biochemische veranderingen. Door het ophopen van lichaamsvet loop je een risico op hartaandoeningen, diabetes en beroertes.
Interessant is dat de korte perioden van immobilisatie die u gedurende uw leven ervaart, zoals ziekenhuisopname en bedrust, op de lange termijn gevolgen kunnen hebben. Deze periodes kunnen zich later in uw leven ophopen en sarcopenie veroorzaken.
Begrijp de behandelingen van Atrophy
Gelukkig blijven sommige spiervezels achter in bijna alle gevallen van spieratrofie. Deze bevinding geeft je de mogelijkheid om lang verloren spieren te verjongen. Weerstandsoefeningen gericht op de geatrofieerde gebieden geven je de gemakkelijkste weg naar succes, maar voedingssupplementen en elektrische pulsen kunnen ook werken.
Vecht tegen trofeeën met teamsporten
Recreatieve activiteiten bieden u een uitstekende manier om uw gezondheid te behouden naarmate u ouder wordt. Teamsporten kunnen u bijvoorbeeld helpen behendig, lenig en fit te blijven. Ze hebben ook andere voordelen. Een rapport uit 2017 in PLoS One keek naar de impact van teamsporten en eiwitinname op de spiermassa van eerder inactieve oudere volwassenen.
Deelnemers speelden gedurende 12 weken tweemaal per week 20 minuten vloerbal (vergelijkbaar met hockey, maar binnenshuis) of kegelbal. Ze consumeerden ook 18 gram eiwit na elke sessie. In vergelijking met controles kregen de proefpersonen meer dan een pond spiermassa in hun benen. Deze positieve resultaten brachten 75 procent van de deelnemers ertoe om na het einde van het onderzoek de voetbalachtige spellen te blijven spelen.
Sommige oudere volwassenen vermijden teamsporten omdat ze bang zijn gewond te raken. Slechts 6 procent van de proefpersonen in de PLoS One-studie ondervond een blessure en de meeste sportblessures zijn gering. Oudere volwassenen blijven echter risico lopen op letsel als gevolg van slechte conditie en functionele asymmetrieën.
Vecht Atrofie met weerstandsoefeningen
Weerstandsoefeningen kunnen het gebrek aan conditionering bij oudere volwassenen aanpakken. Gewichtheffen bijvoorbeeld aan uw wekelijkse routine zal uw lichamelijke en geestelijke gezondheid verbeteren. Deze verandering zou ook je spiermassa moeten vergroten.
Een paper uit 2017 in het Journal of Strength and Conditioning Research testte deze hypothese bij oudere vrouwen: proefpersonen tilden eenmaal per week gedurende acht weken gewicht op. In vergelijking met controles vertoonden vrouwen in de behandelingsgroep een toename van 3, 6 procent in spiermassa. Verrassend genoeg bleven de hormoonspiegels gedurende het onderzoek constant. Daarom zijn de mechanismen die aan deze anabole effecten ten grondslag liggen bij oudere vrouwen onbekend.
Een scriptie van de California State University uit 2017 verklaarde dat het doen van weerstandsoefeningen minder blessures veroorzaakt dan sporten. De auteur toonde ook aan dat kwaliteitstoezicht - zoals gegeven door een coach - je letselrisico tijdens de training verlaagt. Het gebruik van een personal trainer verhoogt ook de opkomst, tolerantie en plezier bij oudere volwassenen die weerstandsoefeningen doen, volgens een rapport uit 2018 in Kwalitatief onderzoek in sport, beweging en gezondheid.
Atrofie bestrijden met Macronutriënten
Slecht eiwitmetabolisme speelt een belangrijke rol bij het veroorzaken van spieratrofie. Het verhogen van uw eiwitinname zou u dus moeten helpen spieratrofie te bestrijden. Een studie uit 2018 in het American Journal of Clinical Nutrition evalueerde deze mogelijkheid bij oudere volwassenen met een risico op kwetsbaarheid.
De deelnemers ontvingen gedurende 12 weken tweemaal daags de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid, ADH, per dag. De huidige ADH in deze leeftijdsgroep is 0, 8 gram per kilogram lichaamsgewicht. Die inname veroorzaakte een toename van 1 pond in hun spiermassa, vergeleken met controles. De proefpersonen rapporteerden geen bijwerkingen.
Atrofie bestrijden met micronutriënten
Vitaminetekorten kunnen ook een rol spelen bij spieratrofie. Vitamine D heeft bijvoorbeeld een kritieke invloed op spierontwikkeling en spiergroei. Het gebruik van supplementen om vitaminetekorten te corrigeren, zou een positief effect op de spiermassa moeten hebben. Een rapport uit 2015 in Osteoporosis International testte dit idee bij relatief jonge, postmenopauzale vrouwen.
De proefpersonen ontvingen gedurende 36 weken elke dag orale doses vitamine D of een placebo. Vrouwen in de placebogroep verloren gedurende deze tijd spiermassa. Vrouwen in de supplementengroep daarentegen hielden gedurende het hele experiment hun spiermassa vast. Vrouwen in de supplementengroep verhoogden ook hun spierkracht.
In deze studie werden grote doses van 1.000 IE vitamine D gebruikt. Een beoordeling uit 2018 in Diabetes en Metabool Syndroom suggereerde dat dergelijke grote doses noodzakelijk lijken om de fitheid van oudere vrouwen te verhogen. Het Bureau voor voedingssupplementen beveelt echter een dagelijkse dosis van slechts 600 IE in deze leeftijdsgroep aan.
Waarschuwing
Overmaat vitamine D kan toxische effecten hebben, dus raadpleeg uw arts voordat u het inneemt.
Versla Atrofie met elektrische pulsen
Andere methoden naast fysieke activiteiten en dieethulpmiddelen kunnen spieratrofie helpen omkeren. Persoonlijke trainers hebben bijvoorbeeld elektromyostimulatie gebruikt om atleten te helpen herstellen van een blessure. Deze ingrepen veroorzaken slechts kleine veranderingen in spiermassa, en die effecten duren weken. Toch suggereert deze bevinding dat elektrische stimulatie je kan helpen atrofie te verslaan.
Uit het 2016-rapport van de Universiteit Maastricht is gebleken dat neuromusculaire elektrische stimulatie de spieratrofie ten gevolge van beenimmobilisatie kan omkeren. Deze techniek kan ook spierverlies voorkomen bij comateuze patiënten en oudere volwassenen. De auteur van een 2015-artikel van Keele University stelde zelfs voor om elektrische stimulatie te gebruiken om leeftijdsgebonden spieratrofie te voorkomen voordat het gebeurt.
