Menselijke cellen hebben twee strategieën voor het verbranden van glucose of bloedsuiker, om energie vrij te maken. De meest gebruikte van de twee strategieën - aerobe ademhaling - vereist veel zuurstof. Minder algemeen gebruikt, omdat het ongeveer 15 keer minder energie per glucosemolecuul oplevert, is een anaërobe strategie, gisting genoemd, die niet afhankelijk is van zuurstof. Wanneer menselijke cellen glucose fermenteren, is melk een van de producten. Als zodanig wordt het proces vaak melkzuurfermentatie genoemd, dat verschillende producten heeft.
Melkzuur
Een product van melkzuurfermentatie is melkzuur zelf. Mensen, dieren en sommige bacteriën houden zich bezig met fermentatie van melkzuur als een anaërobe metabolische strategie, in tegenstelling tot gist en andere bacteriën die in plaats daarvan ethanolische fermentatie gebruiken. Zoals opgemerkt door Drs. Reginald Garrett en Charles Grisham verschillen in hun boek 'Biochemistry' van melkzuur met ethanol door één koolstofatoom; melkzuur heeft drie koolstofatomen, terwijl ethanol er twee heeft. Als zodanig splitst één glucose, met zes koolstofatomen, zich netjes in twee moleculen melkzuur, wat betekent dat melkzuurgisters in tegenstelling tot ethanolische fermentoren geen koolstofdioxide als bijproduct produceren.
NAD +
Het gistingsproces levert eigenlijk geen energie op. In feite, zonder zuurstof, wordt glucose opgesplitst in twee pyruvaatmoleculen door het metabole proces van glycolyse, dat een kleine hoeveelheid energie genereert. Pyruvaat wordt omgezet in melkzuur door melkzuurgisting, maar het doel van de omzetting is niet om extra energie op te leveren. In plaats daarvan vereist glycolyse de betrokkenheid van een stof genaamd NAD +. Fermentatie dient om NAD + te regenereren, licht Drs toe. Mary Campbell en Shawn Farrell in hun boek, "Biochemistry." NAD + is een belangrijk product van melkzuurfermentatie omdat het ervoor zorgt dat het energieopwekkende proces van glycolyse doorgaat.
pyruvaat
Melkzuur zelf is geen bijzonder nuttig product - in plaats daarvan wordt het geproduceerd als bijproduct bij het maken van NAD +. Eenmaal geproduceerd, is het in wezen metabolisch afval. Toch vertegenwoordigt melkzuur een waardevolle bron van gereduceerde koolstof, die het potentieel heeft om energie op te leveren. De lever kan melkzuur recycleren door het weer om te zetten in pyruvaat, dat onder zuurstofrijke omstandigheden kan worden verbrand voor verdere energie, zie Drs. Garrett en Grisham. Door melkzuur om te zetten in pyruvaat, behoudt het lichaam in essentie een waardevolle bron van koolstof en vermijdt het verspilling van potentieel energieproducerende moleculen.
