Het menselijk lichaam bevat vele duizenden verschillende soorten eiwitten. Elk eiwit heeft zijn eigen taak, zoals bloedstolling, metabolisme reguleren en bacteriële en virale infecties bestrijden. De totale eiwitbloedtest meet de hoeveelheid van alle eiwitten die in het vloeibare deel van het bloed worden gevonden. Een verhoogd eiwitgehalte in het bloed kan wijzen op ontsteking, infectie, een beenmergaandoening of andere aandoeningen.
Hoog eiwit in het bloed
Een hoog totaal eiwitniveau kan het gevolg zijn van chronische ontsteking of infectie, zoals virale hepatitis of HIV, een beenmergaandoening zoals multipel myeloom of uitdroging. Totaal eiwit kan ook worden verhoogd tijdens de zwangerschap. Bepaalde geneesmiddelen kunnen het totale eiwit verhogen, waaronder insuline, progesteron, groeihormonen en steroïden. Een tourniquet die te lang tijdens de bloedafname wordt aangebracht, kan ook het totale eiwit ten onrechte verhogen. Mogelijk zijn aanvullende tests nodig om de specifieke oorzaak van het verhoogde eiwitniveau te bepalen.
uitdroging
Uitdroging kan optreden door onvoldoende water te drinken, overgeven of diarree. Dit verlies van water kan het volume van het vloeibare deel van het bloed beïnvloeden. Door vochtverlies worden alle eiwitten in het bloed geconcentreerd en lijkt het totale eiwitniveau in het bloed hoog te zijn.
Infectie en chronische ontsteking
Een hoge totale eiwitbloedtest kan worden veroorzaakt door een infectie of ontsteking. Eiwitten van het immuunsysteem die zich meestal in een laag niveau in het bloed bevinden, worden verhoogd bij het bestrijden van een infectie, tijdens ontsteking of wanneer weefsels worden beschadigd door trauma of chirurgie. Deze eiwitten worden acute fase-eiwitten genoemd en worden meestal door de lever geproduceerd als een niet-specifieke reactie op verwonding of ontsteking. Antilichamen, geproduceerd door het immuunsysteem in reactie op infectie, zijn een ander type eiwit dat het totale eiwitniveau kan verhogen. Continue antilichaamproductie is ook kenmerkend voor chronische ontstekingsaandoeningen. Hoog totaal eiwit als gevolg van chronische ontsteking kan optreden tijdens auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis of lupus (systemische lupus erythematosus). Infectie met hepatitis B of C kan chronische hepatitis veroorzaken, wat resulteert in voortdurende ontsteking en schade aan de lever. Volgens een studie uit 2010 gepubliceerd in "African Health Sciences", is HIV ook een chronische infectie die ontstekingen veroorzaakt die kan leiden tot een hoog eiwitgehalte in het bloed (zie referentie 2).
Beenmergstoornissen
Multipel myeloom is een kanker van plasmacellen. Plasmacellen zijn een soort witte bloedcellen die in uw beenmerg worden aangetroffen en die antilichamen aanmaken. Bij multipel myeloom begint een plasmacel ongecontroleerd te groeien en produceert grote hoeveelheden antilichaam. Deze toename in antilichaamproductie verhoogt het totale eiwit in het bloed. Soms kunnen deze cellen hoge niveaus van antilichamen produceren zonder kanker te zijn. Deze aandoening wordt monoklonale gammopathie van onbepaalde betekenis (MGUS) genoemd. Waldenstrom macroglobulinemie lijkt erg op multipel myeloom omdat het een kanker is van een witte bloedcel die grote hoeveelheden antilichaam produceert, maar de betrokken witte bloedcel is een B-cel in plaats van een plasmacel.
Normale waarden voor totaal eiwit in bloed
Een totale eiwitbloedtest wordt meestal gedaan als onderdeel van een routinematige fysieke of om voedingsproblemen, nieraandoeningen of leveraandoeningen te helpen diagnosticeren. De hoeveelheid eiwit in normaal bloed is relatief stabiel en volgens de vierde editie van "Tietz Textbook of Clinical Chemistry and Molecular Diagnostics" varieert van 6, 4 tot 8, 3 g / dL bij volwassenen (zie referentie 3, resultaten op pagina 2293, Tabel 56-1). Normale bereiken variëren enigszins tussen laboratoria.
