Het is een klein wonder dat het menselijk lichaam zo goed is gecoördineerd dat al zijn ongeveer 650 spieren in harmonie werken om je te laten bewegen. Elke spiergroep heeft een tegenovergestelde spiergroep die deze onder controle houdt. Wanneer je spieren je lichaam op een bepaalde manier bewegen, worden de spieren die de beweging produceren de agonisten. De spieren die de beweging tegenwerken worden de antagonisten.
In een beweging, zoals de rugverlenging, zijn de spieren die de rug verlengen de agonist. De spieren die de tegenovergestelde beweging produceren, wat rugflexie is, zijn de buikspieren. Deze twee spiergroepen zijn belangrijk omdat ze je wervelkolom stabiliseren. Ze moeten evenwicht hebben om je wervelkolom stabiel en gezond te houden.
Rugverlengingsspieren
Een rugverlenging is iets gecompliceerder dan een biceps curl omdat er meer spieren en meer delen van het lichaam bij betrokken zijn. Tijdens een rugverlenging trekt u extensorspieren van de rug aan, zoals de multifidus en erectorspinazie. Deze spieren lopen langs de wervelkolom op van de basis naar de schedel. Ze werken om de wervelkolom te verlengen en naar achteren te buigen. In een rugverlenging zijn deze spieren de agonist.
Antagonist Spieren
Aan de andere kant van het lichaam dan de multifidus en erectorspinazie bevinden zich de buikspieren. De meest bekende ab-spier is de rectus abdominis, dat is de spier die je ziet als iemand een 'sixpack' heeft. Deze spier loopt van de onderkant van de ribben naar de voorkant van het bekken. Het werkt om de wervelkolom te buigen, wat de tegenovergestelde beweging van de rugextensorspieren is.
De rectus abdominis staat niet alleen in zijn inspanningen om de wervelkolom te buigen. Het krijgt ook hulp van de externe abdominale obliques en transversus abdominis. De externe abdominale obliques zijn de buikspieren aan de zijkanten van je romp. Deze spieren lopen van de onderkant en zijkanten van je ribben naar beneden in je bekken.
De transversus abdominis is de diepste buikspier. Het bedekt een groot gebied, van de onderkant van je borstbeen, tot aan het bekken en terug naar de zijkanten van je heupen. De rectus abdominis, externe schuine en transversus abdominis buigen allemaal de rug, waardoor ze antagonisten zijn voor de rugextensorspieren.
Alleen die drie buikspieren vormen de antagonistgroep voor de rugverlenging, waarbij de vierde buikspier wordt weggelaten: de interne buikschuine. Deze spier zit ingeklemd tussen de externe abdominale schuine en transversus abdominis en wordt gebruikt voor rotatie maar niet voor flexie van de wervelkolom.
Agonist Vs. Antagonist
Het hebben van twee tegengestelde spiergroepen is cruciaal omdat de ene de andere in toom kan houden. In een rugverlenging houden de buikspieren de onder- en middenrugspieren onder controle. Als je een rugverlenging zo snel mogelijk zonder gewicht uitvoert, zal je wervelkolom ongelooflijk snel bewegen.
De taak van de tegenstander, de buikspieren, is om de wervelkolom te vertragen en te stoppen als deze te snel of te ver naar achteren beweegt. Het is belangrijk dat je de balans tussen agonisten en antagonisten niet verstoort door constant aan de ene kant te werken en de andere kant met rust te laten. Dit kan onevenwichtigheden in de houding veroorzaken, wat kan leiden tot rugklachten.
Wederzijdse remming
Het zou een ramp zijn als zowel de agonisten als de antagonisten tegelijkertijd samentrekken. Je zou bevriezen, niet in staat om te bewegen! Gelukkig heeft het zenuwstelsel daar een oplossing voor. Wederzijdse remming houdt het lichaam soepel in beweging door de antagonist te dwingen te ontspannen wanneer de agonist samentrekt.
In de rugverlenging, wanneer de wervelkolom begint te verlengen, wordt de buik in wezen verteld om te ontspannen door het zenuwstelsel. Hierdoor kunnen de rugverlengingsspieren de wervelkolom soepel optillen. Het zenuwstelsel heeft de zware taak om te beslissen wanneer de antagonist weer moet worden ingeschakeld om de beweging te stoppen of te vertragen.
