Anaërobe training omvat trainingsmethoden met hoge intensiteit waarbij de energiebron niet afhankelijk is van het gebruik van zuurstof. Sprinten, zeer intensieve weerstandstraining en een aantal sporten vertrouwen op anaërobe training voor topprestaties.
Het lichaam ondergaat een groot aantal aanpassingen met consistente anaërobe training, waarbij vrijwel elk lichaamssysteem wordt beïnvloed. Van uw cardiovasculaire systeem tot uw endocriene systeem, anaërobe training kan aanpassingen opleveren die gunstig zijn voor een goede gezondheid en hoge prestaties.
Cardiovasculaire aanpassingen
Het cardiovasculaire systeem reageert snel op anaërobe oefeningen, verhoogde hartslag, slagvolume, cardiale output, bloedtoevoer naar spieren en systolische bloeddruk. Deze reacties helpen ervoor te zorgen dat voldoende zuurstof via het bloed aan de spieren wordt afgegeven.
Bij anaërobe training neemt de cardiovasculaire respons zowel in rust als bij activiteit af. Dit betekent dat een hoger prestatieniveau kan worden bereikt, omdat het lichaam de bloedtoevoer efficiënter gebruikt.
Neurale aanpassingen
Veranderingen in het zenuwstelsel vinden plaats in zowel het centrale als het perifere zenuwstelsel. Activiteit in de motorische cortex van de hersenen, het gebied dat verantwoordelijk is voor het controleren en uitvoeren van beweging, neemt toe met anaërobe training.
De toename van de activiteit leidt tot een verhoogde rekrutering van motorische tractuskanalen langs het ruggenmerg, waardoor de motorunits vaker gaan vuren. De snelle zenuwontsteking van de motorzenuwen naar de spiervezels leidt tot spierhypertrofie en verhoogde spindelgevoeligheid. Beide aanpassingen verbeteren spierkracht en kracht.
Spieraanpassingen
Anaërobe training vergroot de spiergrootte door hypertrofie. Er zijn twee hoofdtypen spiervezels. Type II-vezels worden "fast-twitch" -vezels genoemd en kunnen met een hogere kracht samentrekken dan type I-vezels.
Bij anaërobe training, vooral zware weerstandstraining, worden alle spiervezels groter omdat alle vezels worden aangeworven om de benodigde hoge kracht te produceren. Type II vezels hebben echter een grotere toename in grootte dan type I vezels.
Andere spieraanpassingen zijn verbeterde calciumafgifte en verhoogde buffercapaciteit. Calcium is het belangrijkste regulerende en signaalmolecuul in alle spiervezels. Verbeterde calciumafgifte verbetert het vermogen van de spieren om het te gebruiken. Een verhoogde buffercapaciteit helpt uw lichaam spiervermoeidheid te bestrijden, ondanks ophoping van melkzuur.
Aanpassingen van bindweefsel
Bindweefsel omvat botten, pezen, ligamenten en fascia. De krachtige spiercontracties van anaërobe training verhogen de trekkracht op de botten. Deze verhoogde trek aan de botten kan de botmineraaldichtheid helpen verbeteren.
Anaërobe training kan ook de sterkte van pezen en ligamenten verbeteren, zowel op de bevestigingsplaats als in het lichaam van de weefsels, en kan de sterkte van de fascia rond de spieren verbeteren.
Endocriene aanpassingen
De afgifte van hormonen is van cruciaal belang voor de prestaties en voor andere trainingsaanpassingen. Insuline verhoogt de opname van glucose door de spieren tijdens inspanningstraining. Testosteron neemt toe met de training; dit hormoon is belangrijk voor spierhypertrofie. Groeihormoon dat vrijkomt tijdens inspanning bevordert de groei van het bindweefsel.
Epinefrine en noradrenaline bereiden de cellen voor om glucose als brandstof te gebruiken en verhogen de hartslag, bloeddruk en ademhalingssnelheid om aan de fysieke eisen van training te voldoen.
Glucagon en cortisol zorgen ervoor dat het lichaam voldoende energie heeft om te blijven trainen door koolhydraten en vetten af te breken. Anaërobe training kan de acute reactie op inspanning verbeteren, waardoor deze hormonen snel worden vrijgegeven zodat het lichaam met een hoge capaciteit kan presteren.
