Vitaminen en mineralen worden op dezelfde manier verteerd, afgebroken en opgenomen in uw lichaam. Er zijn verschillende vitamines en mineralen in uw dieet nodig om elke functie te ondersteunen. Vitaminen zijn organische verbindingen gemaakt door planten, dieren en mensen. Mineralen zijn anorganische elementen, die van nature in bodem en water voorkomen. Planten absorberen mineralen via hun wortels en je absorbeert de mineralen wanneer je het plantenvoedsel eet. Dieren eten ook planten, dus je kunt ook indirect wat mineralen krijgen door voedsel uit dierlijke bronnen te consumeren.
Vitaminen versus mineralen
Alle mineralen worden opgeslagen in je lichaam, maar slechts enkele vitamines blijven daadwerkelijk in je lichaam. Vitaminen zijn onderverdeeld in twee categorieën: oplosbaar in vet, zoals A, D, E of K, en oplosbaar in water, inclusief alle B-vitamines en vitamine C. Vet-oplosbare vitamines blijven in je lichaam, terwijl in water oplosbare vitamines onmiddellijk geabsorbeerd, waarbij een teveel aan urine wordt uitgescheiden. Organische verbindingen worden beschouwd als vitamines wanneer het ontbreken van die specifieke voedingsstof resulteert in een tekort, wat negatieve gezondheidseffecten veroorzaakt, legt het Linus Pauling Instituut uit. Mineralen kunnen ook worden onderverdeeld in twee categorieën: sporen- en macromineralen. Spoormineralen omvatten ijzer, koper en zink; en sommige macro-mineralen zijn calcium, fosfor en magnesium. Hoewel deze categorieën mineralen even belangrijk zijn, zijn sporenmineralen in kleinere hoeveelheden nodig dan macromineralen.
Absorptie en opslag
Spijsvertering van vitamines en mineralen begint in je mond, wanneer je je eten kauwt. Wanneer voedsel de maag binnenkomt, helpen zoutzuur en andere maagenzymen om de voedingsstoffen vrij te maken. Je alvleesklier helpt door gal vrij te geven die helpt bij de spijsvertering. Vanaf dit punt reizen de vitamines en mineralen naar de dunne darm, waar ze worden opgenomen in de bloedbaan. Uw bloed vervoert de voedingsstoffen naar uw lever, waar ze onmiddellijk worden opgebruikt, opgeslagen voor later gebruik of naar de nieren worden gestuurd voor uitscheiding via urine.
Factoren die de absorptie beïnvloeden
Schade aan organen door zwaar alcoholgebruik kan het vermogen van uw lichaam om vitamines en mineralen op te nemen en op te slaan beïnvloeden. Jaren van overmatig alcoholgebruik kunnen lever-, maag- en darmcellen beschadigen die helpen bij de spijsvertering van vitamines en mineralen, legt het National Institute on Alcohol Abuse and Alcoholism uit. Bovendien kan het hebben van een darmaandoening, zoals de ziekte van Crohn, het prikkelbare darm syndroom of diverticulitis, de opname van vitamines en mineralen remmen. Dit soort darmproblemen zorgt ervoor dat voedsel snel door uw spijsverteringskanaal gaat voordat het volledig de kans heeft om te absorberen. Zelfs als u voldoende hoeveelheden van elke voedingsstof consumeert, krijgt uw lichaam mogelijk geen kans om ze op te nemen.
Nutriënten die samenwerken
Sommige mineralen hebben vitamines nodig om te worden opgenomen en vice versa. Vitamine C helpt bij de absorptie van nonheme-ijzer, het type ijzer dat rechtstreeks afkomstig is van plantaardige voedselbronnen. Het nemen van een vitamine C-supplement terwijl u een ijzersupplement neemt, kan een toxiciteit van ijzer veroorzaken, omdat uw lichaam grotere hoeveelheden van het mineraal kan opnemen. Calcium, nodig voor sterke botten en tanden, is afhankelijk van vitamine D voor absorptie. Bovendien hebben mineralen andere mineralen nodig en hebben vitaminen andere vitamines nodig. Bijvoorbeeld, B-vitamines, waaronder thiamine en pantotheenzuur, vertrouwen allemaal op elkaar om voedsel af te breken in energie, meldt MedlinePlus. Sommige mineralen zijn elektrolyten die samenwerken om vocht in balans te houden en elektriciteit door te laten die helpt bij een normaal hartritme en spiercontractie. Kalium, een elektrolyt, brengt vocht in cellen in evenwicht, terwijl natrium vocht in cellen buiten in balans brengt.
