Jodium is een sporenelement, wat betekent dat het lichaam het slechts in kleine hoeveelheden nodig heeft. Mensen hebben dagelijks ongeveer 0, 15 mg jodium nodig voor zuurstoftransport, energieverwerking en productie van schildklierhormoon. Jodiumtekort in de Verenigde Staten is zeldzaam vanwege gejodeerd zout; de meeste jodiumtekorten komen voor in onderontwikkelde landen waar jodium en gejodeerd zout duur zijn. Een natuurlijke bron van jodium is kelp, een zeegroente die het mineraal uit oceaanwater absorbeert. De ontdekking van kelp als een jodiumbron in de jaren 1700 leidde tot de behandeling van struma of vergrote schildklier. Raadpleeg een gekwalificeerde zorgverlener voordat u kelp- of jodiumsupplementen neemt.
Bronnen van Kelp
Gedroogde en hele kelp is te vinden in veel supermarkten, Aziatische markten en reformwinkels. Het is gedroogd voor gebruik in supplementen en verkrijgbaar in tablet-, capsule- of poedervorm. Kelp wordt ook verkocht als spirulina of blauwgroene algen. De American Cancer Society beveelt aan om heel zeewier te eten in plaats van supplementen te nemen, omdat gedroogd zeewier grote hoeveelheden voedingsstoffen bevat die schadelijk kunnen zijn.
Gebruik van Kelp
Kelp kan naast de behandeling van hypothyreoïdie ook andere toepassingen hebben. Japanse vrouwen hebben een lagere incidentie van borstkanker en een langere levensverwachting na borstkanker dan Amerikaanse vrouwen. Een hogere zeewierconsumptie is een verklaring voor dit fenomeen. De American Cancer Society meldt dat sommige vormen van algen de groei van kanker vertragen in laboratoriumstudies. Bovendien kan behandeling met hoge bloeddruk het gebruik van zeewier omvatten, omdat het helpt natrium uit de bloedbaan te verwijderen.
Jodiumtoxiciteit
Net zoals een tekort aan jodium de productie van schildklierhormonen kan verstoren, kan teveel jodium de productie van hormonen in de schildklier blokkeren en ook hypothyreoïdie veroorzaken. In Japan, waar grote hoeveelheden zeewier worden geconsumeerd, vertonen sommige mensen dit soort verstopping die door voedsel veroorzaakte struma veroorzaakt; deze toestand houdt op wanneer zeewierconsumptie wordt verminderd. Een teveel aan jodium kan ook leiden tot de ziekte van Grave, schildklierkanker en toxische niveaus van schildklierhormonen. De Food and Drug Administration beveelt maximaal 225 mcg kelp per dag aan. Symptomen van jodiumvergiftiging zijn onder meer buikpijn, diarree, koorts, metaalsmaken, gebrek aan plassen, toevallen, kortademigheid, dorst of braken. MedlinePlus beveelt onmiddellijke medische behandeling aan.
waarschuwingen
Lees etiketten zorgvuldig. Een onderzoek van UC Davis dat in april 2007 werd gepubliceerd, toonde aan dat kelp van nature organisch arseen bevat en arseenvergiftiging kan veroorzaken bij overschrijding van de aanbevolen hoeveelheid. Onderzoekers evalueerden negen verschillende kelp-producten en ontdekten dat acht onaanvaardbare niveaus bevatten. Jodiuminname kan ook een wisselwerking hebben met andere medicijnen die kaliumjodide bevatten, zoals lithium of warfarine. Veiligheid tijdens de zwangerschap is niet vastgesteld. Gebruik van de kelp kan de huid geel doen worden of er geelzucht uitzien vanwege de grote hoeveelheid carotenoïden.
