De menselijke lever is een orgaan in de buik, met zijn grotere lob aan de rechterkant van het lichaam. De lever is de grootste klier in het lichaam en bezit opmerkelijke regeneratiemogelijkheden. De klier scheidt gal af, een groen gekleurd spijsverteringsenzym dat tijdens het vasten in de galblaas wordt opgeslagen. Galzuren helpen onder andere bij de spijsvertering.
Galproductie
Het sympathische zenuwstelsel stimuleert de galproductie. De productie ervan is continu, hoewel het laagste tijdens vasten, omdat het het meest nodig is tijdens de spijsvertering en hoge metabolische kosten met zich meebrengt. De productie vertraagt om energie te besparen voor onmiddellijk benodigde metabole processen.
De menselijke lever produceert elke dag ongeveer 400 ml tot 800 ml gal. Hepatocyten van de lever scheiden gal af, die vervolgens wordt vrijgegeven in de canaliculi voordat het de galwegen binnentreedt. De galwegen voegen aan deze afscheiding een vloeistof toe die rijk is aan bicarbonaten. Vervolgens veroorzaakt een hormoon genaamd cholecystokinine (CCK), samentrekking van de galblaas, die gal in de twaalfvingerige darm afvoert. De twaalfvingerige darm is het eerste deel van de dunne darm. Hier mengt de vloeistof zich met pancreatische enzymen om het voedsel verder te verteren. De vloeistof is alkalisch en neutraliseert maagzuren in de dunne darm.
Wat gal doet
Gal bevat bilirubine, galzuren, cholesterol en fosfolipiden. Samen helpen deze componenten bij de spijsvertering door te werken als een detergens, emulgerende vetten. Gal helpt ook bij de afvoer van afvalstoffen door de lever.
De afbraak van hemoglobine produceert bilirubine. Bilirubine wordt over het algemeen als afval beschouwd, maar het is ook een krachtige antioxidant die peroxyl-oxidanten vermindert. Een abnormale ophoping van bilirubine in het lichaam resulteert in geelzucht, wat wordt opgemerkt als een gelige verkleuring van de huid.
Galzuren zijn cholesterolderivaten met amfipatische gezichten. Dit betekent dat hun gezichten zowel hydrofobe als hydrofiele eigenschappen hebben. Deze eigenschappen zorgen ervoor dat de zuren lipiden effectief emulgeren en door waterige omgevingen transporteren.
Galafscheiding Antagonisten
Galstenen zijn de meest voorkomende antagonisten van galafscheiding. De stenen vormen zich uit geharde gal en blokgalkanalen. De meest voorkomende oplossing is om de galblaas te verwijderen, omdat het geen vitaal orgaan is.
Cirrose is een leverziekte. Ziekten waaronder chronische hepatitis, chronisch alcoholisme, galwegenaandoeningen en erfelijke aandoeningen veroorzaken cirrose. Cirrose littekens op de lever en voorkomt de galstroom in en uit het orgaan.
Tumoren in de galwegen kunnen ook de galafscheiding beïnvloeden. De twee meest voorkomende soorten zijn Klatskin's en distale galwegtumoren. De meest effectieve behandeling voor distale ducttumoren is om de tumor volledig te verwijderen, samen met een Whipple-operatie (zie bronnen). De meest voorkomende behandeling voor Klatskin-tumoren is om de tumor volledig te verwijderen, samen met het verwijderen van een lob van de lever.
