Koolhydraten zijn de meest efficiënte brandstofbron van uw lichaam en het is de enige brandstofbron voor bepaalde vitale weefsels zoals uw hersenen en bloedcellen. Daarom heeft je lichaam manieren om de koolhydraten die je eet op te slaan voor toekomstig gebruik. Deze koolhydratenvoorraden zijn met name van cruciaal belang voor situaties waarin uw lichaam geen snelle toevoer van eenvoudige suikers heeft - zoals na een nacht vasten - of als u in een hoog tempo brandstof verbrandt, zoals tijdens intensieve training. Je lichaam slaat koolhydraten op in de vorm van glycogeen in je lever en spieren. Bovendien zet uw lichaam overtollige koolhydraten om in vetweefsel op te slaan.
Spijsvertering en opname van koolhydraten
Uw dieet bestaat uit eenvoudige en complexe koolhydraten. Eenvoudige koolhydraten, zoals die in witte tafelsuiker, bestaan uit een of twee suikermoleculen, terwijl de complexe koolhydraten in volle granen en aardappelen tot een miljoen suikermoleculen bevatten. Enzymen die in je speeksel worden afgescheiden, breken de complexe koolhydraten af in eenvoudige koolhydraten met twee suikers in je mond. Je alvleesklier en dunne darm scheiden ook enzymen uit om de koolhydraten met twee suikers verder te breken in koolhydraten met één suiker. Cellen in uw dunne darm absorberen deze suikers in de bloedbaan, waar ze naar uw spieren, lever, hersenen en andere lichaamsweefsels reizen om een efficiënte brandstof voor de celfunctie te bieden. De suikers die niet onmiddellijk nodig zijn, worden opgeslagen voor later gebruik.
Lever Glycogeen
Glycogeen opgeslagen in uw lever dient voornamelijk om uw bloedsuikerspiegel tijdens een nacht vasten te handhaven. Veranderingen in de bloedsuikerspiegel activeren of deactiveren bepaalde hormonen zoals insuline, glucagon en epinefrine om enzymen aan te geven om de glycogeen synthese of afbraak te stimuleren, afhankelijk van uw brandstofstatus. Bijvoorbeeld, een laag bloedsuikergehalte van 's nachts vasten resulteert in hoge glucagon, lage insuline en hoge epinefrine om de glycogeenafbraak te verhogen om de bloedglucose te handhaven en weefsels van brandstof te voorzien. Als alternatief verhoogt hoge bloedglucose uit een koolhydraatrijke maaltijd insuline, die glycogeensynthese en opslagenzymen activeert.
Spier Glycogeen
Het grootste deel van de totale hoeveelheid glycogeen in je lichaam bestaat in je spieren. In tegenstelling tot leverglycogeen neemt de afbraak van spierglycogeen niet specifiek toe vanwege het feit of u nuchter bent. In plaats daarvan neemt de afbraak van spierglycogeen toe als reactie op de vraag van uw spieren naar ATP of adenosinetrifosfaat voor cellulaire energie. De vraag is bijzonder groot tijdens intensieve trainingen zoals sprinten of gewichtheffen, waarbij alleen koolhydraten als brandstof kunnen worden gebruikt. Verhoogde insulinespiegels van een koolhydraatrijke maaltijd zullen echter de opname van glucose in spieren verhogen, wat de ATP-synthese verhoogt, de vraag naar spiercellen vermindert en glycogeensynthese-enzymen in staat stelt glycogeen te vormen.
Koolhydraten opgeslagen in vetweefsel
Bovendien kunnen bepaalde tussenliggende moleculen in het koolhydraatmetabolisme worden omgezet in vet en worden opgeslagen in vetweefsel. Nadat je koolhydraten met één suiker in de bloedbaan hebt opgenomen, moeten je weefsels de suiker verder afbreken in ATP, een vorm van energie die je cellen kunnen gebruiken. Dit proces omvat meerdere enzymatische reacties in de mitochondriën. Afhankelijk van hoeveel energie je nodig hebt, kunnen sommige van de tussenliggende moleculen van dit proces worden getransporteerd en omgezet in triglyceriden in je vetweefsel. Als je energiebehoefte laag is en de suikervoorziening hoog is, bijvoorbeeld als je tv kijkt en verschillende candybars eet, kunnen de extra suikers het afbraakproces doorlopen, maar uiteindelijk worden ze getransporteerd en opgeslagen als vetweefsel.
