Er zijn veel oorzaken voor de achteruitgang van spieren. Spierverspilling of atrofie komt in twee basisvormen voor: niet-gebruikte atrofie waarbij de spieren wegvallen door gebrek aan lichaamsbeweging, en neurogene atrofie, wat spierverslechtering is als gevolg van ziekte of letsel. Atrofie van de spieren kan zeer slopend zijn en kan patiënten beroven van het vermogen om te lopen en de basissterkte weg te nemen die nodig is voor dagelijkse activiteiten. In sommige gevallen, als de oorzaak van de atrofie is vastgesteld, kunnen chirurgie en fysiotherapie de effecten van spierafbraak tegengaan.
Veroudering en letsel
Veroudering kan ertoe leiden dat personen bedlegerig of gehandicapt raken tot het punt waarop ze bijna volledig zittend zijn. Wanneer dit gebeurt, verliezen ze spierspanning en na verloop van tijd ontwikkelt dit zich tot atrofie. Aanzienlijke verwonding kan ook leiden tot spieratrofie, zoals in gevallen waarin een persoon enigszins verlamd raakt en zijn spieren wegvallen door gebrek aan gebruik. Veroudering en verwondingsoorzaken van spierafbraak worden geclassificeerd als atrofie bij ongebruik. Fysieke therapie en goede voeding worden meestal voorgeschreven om dit soort atrofie te bestrijden.
Zenuwziekten
Verschillende ziekten beïnvloeden zenuwen die de spieren beheersen met als resultaat atrofie. De belangrijkste van deze ziekten zijn amyotrofische laterale sclerose (ALS), die ook bekend staat als de ziekte van Lou Gehrig, het syndroom van Guillain-Barre en polio. Bij alle drie deze aandoeningen is de communicatie tussen zenuwen en spieren aangetast. Spieren verliezen het vermogen om te functioneren in reactie op zenuwsignalen en het resulterende gebrek aan mobiliteit leidt tot verspilling.
Beroerte
Een beroerte treedt op wanneer een slagader verstopt raakt of barst, waardoor de bloedstroom in de hersenen wordt onderbroken. Het resultaat is een periode waarin zuurstofgebrek ontstaat en hersencellen afsterven. Een beroerte kan mild tot ernstig zijn en de gevolgen kunnen spierverspilling zijn. Uitgebreide fysiotherapie is vaak nodig om atrofie om te keren of op zijn minst de spierspanning te verbeteren.
Motorische neuropathie
Motorische neuropathie is een aandoening waarbij de motorische zenuwvezels worden beschadigd. Deze verwoesting van de motorische zenuwvezels veroorzaakt zwakte, gebrek aan spiercontrole en uiteindelijk verspillen van spieren. Een veel voorkomende vorm van dit type neuropathie wordt multifocale motorische neuropathie genoemd waarbij de armen zich geleidelijk verzwakken en verspillen. Veel voorkomende behandelingen voor motorische neuropathie zijn het toedienen van cyclofosfamide of humaan immuun globuline (HIG).
Spierdystrofie
Spierdystrofie is niet één ziekte, maar een verzamelnaam voor een groep spierverzwakking met een genetische (erfelijke) component. Bij deze ziekten verslechteren de spiercellen en -weefsels geleidelijk en sterven ze af. Deze ziekten zijn ongeneeslijk en verergeren bij elke periode van inactiviteit. Agressieve fysiotherapie is vaak de enige behandeling.
Artritis
Verlammende vormen van artritis zoals reumatoïde en artrose leiden tot spieratrofie bij patiënten. Artritis veroorzaakt ontstekingen van de gewrichten, waardoor ze stijf worden en beweging moeilijk wordt. De bijbehorende pijn van artritis kan ertoe leiden dat patiënten extreem zittend worden, wat leidt tot spierverspilling. Artsen schrijven vaak pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen voor om stijfheid en ongemak te verlichten. Patiënten worden aangemoedigd om te oefenen om de spierspanning te behouden en atrofie die zich tijdens sedentaire perioden heeft voorgedaan, om te keren.
